Prawica

Sezon jesienny już się rozpoczął, a mnóstwo gier wypuszczanych jest w tempie, za którym ledwo nadążam. Jeśli podobnie starasz się utrzymać na powierzchni, być może przegapiłeś premierę Solace State – gry RPG z gatunku powieści wizualnej, w której wcielasz się w Chloe, kobietę urodzoną jako anomalia genetyczna, która potrafi włamać się do umysłów innych. ludzi, którzy pomogą jej w poruszaniu się po inspirowanym cyberpunkiem świecie, który nazywa domem. Choć Solace State jest również oszałamiające wizualnie, piękno tkwi w jego historii – fascynującej przygodzie o queerowych kolorowych ludziach wciągniętych w spisek, który grozi pogrążeniem całego kraju w dystopijny koszmar. To gra przemyślana i złożona, zachęcająca do zatrzymania się i rozważenia kosztów buntu wobec ryzyka korporacyjnej hegemonii, a także jedna z moich ulubionych gier 2023 roku. Rozmawiałem z producentką wykonawczą i reżyserką Solace State, Tanyą Kan aby omówić sposób, w jaki powstała gra oraz proces decyzyjny stojący za odejściem od neonów, mieczy laserowych i podobnych obrazów, aby lepiej promować ideały haktywizmu cyberpunku. Rozmawialiśmy także o 31 zakończeniach gry – a mianowicie o tym, którego jednego z graczy może chcieć uniknąć – oraz o swobody wyboru trzech opcji romansowych, które Chloe może wybrać. Gra jest dostępna na Xbox Series X|S, Xbox One i PC.Co było inspiracją dla Solace State? Zarówno pod względem fabularnym, jak i prezentacyjnym.Myślę, że naprawdę zaczerpnąłem to z mojego eklektycznego wykształcenia w zakresie nauk politycznych i kinematografii. I dlatego naprawdę moją pasją było zrozumienie, jak działa dynamika mocy na poziomie makro. Wiem, że to w pewnym sensie akademicka odpowiedź, ale tak naprawdę dotyczy tylko soczystych, soczystych historii z pytaniem: „Jak sobie radzimy z takimi kwestiami jak nierówność i problemy naszych czasów? Jak możemy przyjrzeć się niuansom filozoficznym, kiedy są bardzo, bardzo różni, ponieważ wszyscy pochodzimy z różnych miejsc? Jak znaleźć te rzeczy, które nas łączą? Ze względu na moje pochodzenie bardzo lubiłem na początku chodzić do kina w tym celu, ponieważ właściwie nie pozwolono mi grać w gry wideo, kiedy byłem dzieckiem. Musiałem skupić się na nauce. Pod wieloma względami mam wrażenie, że wiele rzeczy, których się nauczyłem – z tego, jak patrzę na różne miasta i ich ofertę – często przechodzi przez pryzmat kina. Później, kiedy pozwolono mi grać w gry na uniwersytecie, mogłem zgłębiać idee filozoficzne i to, w jaki sposób przyjaźnie łączą się ze sobą za pośrednictwem mediów rozrywkowych. Więc to było naprawdę sednem tego pytania: „Czego uczą media rozrywkowe nas o dynamice władzy? Czego uczą nas o hegemonii? Oczywiście gry takie jak BioShock często patrzą na to dość głęboko, i oczywiście Disco Elysium. Wiele literatury faktu miało również wpływ na Solace State. Na przykład Ruchy Abolicjonistyczne w USA pomogły mi zainspirować się, a także lepiej zrozumieć inną dynamikę władzy. Chcę być częścią umożliwiania innym uczestnictwa i zrozumienia, dlaczego jest to ważne. Myślę, że społeczność azjatycka i społeczności imigrantów zawdzięczają tak wiele ruchom Czarnych. I naprawdę pomyślałem: „OK, jak możemy dzielić się wiedzą? Jak się wspieramy?”Czy widzisz związek pomiędzy Twoimi własnymi odczuciami na temat pracy a znaczeniem i celem bohaterów Twojej gry? Czy czujesz dysonans? Fantazja o celu?Chloe, przynajmniej dla mnie, rzeczywiście przyjmuje nieco bardziej naiwne podejście. Czerpałem ze mnie informacje na temat wielu dyskusji na temat traumy międzypokoleniowej, której doświadczyła, i był to naprawdę trudny proces pisania. Zdolność Chloe do ukrywania się na widoku wiąże się z chęcią uniknięcia przemocy wobec osób z Azji Wschodniej. Zdecydowanie istnieje pragnienie, aby po prostu zniknąć w jakimś innym ciele. A poczucie chęci ukrycia się i nie bycia sobą, ale bycia innym identyfikatorem, jest również w pewnym sensie częścią mojej podróży po queer. Więc powiedziałem, choć nie zdawałem sobie z tego sprawy, kiedy po raz pierwszy napisałem do Chloe, pomyślałem: „Nie mam o tym zielonego pojęcia. Po prostu napiszę, naprawdę chcę napisać, że zakochała się w kobiecie .” Nie wiem, co to oznacza. Nie mówmy o tym. Na pewno są elementy bycia queer i odkrywania tego, co pozwoliło mi wykorzystać niektóre moje słabości, aby ją stworzyć i ukształtować. Mam wrażenie, że pod wieloma względami jest w niej idealizm. Jej fabuła jest ostatecznie optymistyczna, ale myślę, że naprawdę wiąże się z przekonaniem, że dzieją się straszne rzeczy. Potrafi się w to wpatrywać i przezwyciężyć to, a mimo to nadal prosperuje tak samo jak jej przyjaciele. Ma wokół siebie grupę przyjaciół. Nie mogę powstrzymać się od czytania wiadomości. Nie mogę powstrzymać się od wczuwania się w tę wiadomość, odczuwania tej tragedii i poczucia beznadziejności. Gdzie mogę z tym pójść? Jakie jest moje gniazdko? Więc myślę, że Chloe stała się takim małym ujściem. A także niektóre inne postacie. Tak naprawdę pracowałem nad nimi wszystkimi.Wspomniałeś już o swoich inspiracjach, dzięki którym Chloe mogła zachować anonimowość i ukrywać się pod cudzą tożsamością, ale co cię skłoniło do umożliwienia jej niemal natychmiastowego zbierania informacji o dowolnej osobie, po prostu na nią patrząc?Myślę, że to naprawdę odnosi się do idei dużych zmian paradynamiki w cyberpunku. Na początku tworzenia narracji naprawdę musiałem pracować nad koncepcją, cóż, masz ten hegemoniczny system. System jest tak duży. Jak dać komuś władzę, aby rozpracował sytuację w tak gigantycznym, pozornie monolitycznym systemie, bez wdawania się w strzelaninę, walkę na miecze i tak dalej? Potrzebujemy informacji, aby podejmować racjonalne decyzje w strukturach politycznych. Ale co, jeśli nie podejmujesz tylko racjonalnych decyzji? A co jeśli oni też są emocjonalni? I myślę, że w tym miejscu naprawdę chciałem podkreślić, że wiele działań politycznych ma w rzeczywistości charakter bardzo emocjonalny. Są powiązane z tym, co myślisz o domu i rodzinie. Są powiązane z tym, co myślisz o przyjaciołach i sąsiadach. Związany ze społeczeństwem i kulturą. Wszystkie te rzeczy tworzą krajobraz tego, jak na coś reagujesz. Jedną z pierwszych scen, które napisano, była tak naprawdę scena konfrontacji pomiędzy Chloe, Phin, Torrentem i Sueli. To tak naprawdę tylko pomiędzy Sueli, Torrentem i Phinem, ponieważ Chloe pracuje za kulisami i zbiera informacje od policjanta Phina, aby przekazać je Torrentowi. Jak przekazujesz te informacje? Torrent odgrywa w tym wszystkim rolę, ale jednocześnie otrzymujesz zalew informacji. Czy współczujesz Phinowi? Czy go nienawidzisz i wykorzystujesz to, czego dowiadujesz się o jego matce, aby zawstydzić ją i jego na oczach wszystkich? Oczywiście nie mogę przewidzieć, jak zareagują inni ludzie – śmierć autora i tak dalej – więc ludzie przedstawią swoje własne interpretacje. Dlatego myślę, że bawię się tymi wszystkimi elementami tego, że Phin nie ma opieki zdrowotnej i tak dalej, tak naprawdę chcieliśmy tylko podkreślić, że Chloe nie może podjąć idealnej decyzji. Wszystkie decyzje są bardzo trudne do podjęcia, ale wyposażymy ją w pewne narzędzia, które pozwolą nam zbadać to bardziej szczegółowo i w sposób, który pozwoli nam na podejmowanie naprawdę szybkich, globalnych decyzji w locie. Jest też zgoda. Jeśli masz supermoc – a myślę, że każdy superbohater musi sobie z tym w jakiś sposób poradzić, niezależnie od tego, jak łagodna jest jego moc – jak sobie z tym poradzić? Jakie są Twoje ograniczenia kontroli? Możesz spojrzeć na dynamikę mocy między, powiedzmy, Chloe i [her ex-boyfriend] Alden. Alden ma wyraźnie większą władzę społeczną i dużo więcej wszystkiego. Więcej przywilejów. Ale Chloe może natychmiast zmienić scenariusz, ponieważ może włamać się do jego umysłu i dowiedzieć się, jak się czuje i co myśli. Dobrze jest rzucać wyzwanie władzy w ten sposób, ale Chloe może z łatwością stać się złym człowiekiem, jeśli nie będzie ostrożna.Pod względem estetycznym Solace State nie dorównuje temu, co wielu kojarzy z gatunkiem cyberpunk, skupiając się na interakcjach między postaciami ponad migającymi neonami i obrazami inspirowanymi kuchnią azjatycką.Zdecydowanie zdecydowaliśmy się na zorganizowany cyberpunk. I myślę, że powiedzieliśmy: „Hej, co się stanie, jeśli usuniemy wszystkie neony i zamienimy cyberpunk w dzień?” Ponieważ, jak sądzę, dystopia dla osób marginalizowanych już istnieje. Żyjemy tym od dziewiątej do siódmej w pracy. Nie chcieliśmy podkreślać, że historie cyberpunkowe dzieją się tylko nocą, kiedy jest fajnie, a Ty jesteś w pełni sił i możesz cieszyć się klubami. Prawie opowiadamy historię, która jest prekursorem naprawdę, niezwykle dystopijnego poziomu dystopii Dzieci Ludzi. Czasami nazywam to stanem przeddystopijnym lub czymś w tym rodzaju. Jednak ostatecznie marginalizowane narody już borykają się z ograniczeniami lub kosztami inwigilacji. Koszt posiadania medycyny powiązany z ich zdolnością do pracy, podczas gdy od tego zależy ich zdrowie lub dom, oznacza, że ​​zostaje im odebrana godność tworzenia sztuki, nawet jeśli robią wszystko dobrze. My chciałem uciec od niewidzialności ludzi kolorowych, a konkretnie kobiet, jako aktywistek w wielu współczesnych przedstawieniach cyberpunku. Po prostu nie widzę zbyt wielu mediów, które skutecznie stawiają kolorowe kobiety na czele ruchu lub czynią je czynnikiem podtrzymującym ruch. Dlatego bardzo ważne było dla mnie podkreślenie, że nie jesteśmy tylko wzorową mniejszością, że każdy ma swoje zdanie. Myślę, że queerowość również jest częścią tego aspektu. Queerowość leży u podstaw odkrywania i zapewniania ludziom przestrzeni do rozwoju. I nie zawsze widzę, jak podkreśla się to, że w rzeczywistości istnieje przytłaczająca reprezentacja osób LGBTQ i maszerujących wraz z różnymi ruchami w historii, ale ostatecznie tak właśnie jest, nawet jeśli tak nie jest t wprost wyjść i powiedzieć: „Hej, jestem LGBTQ i maszeruję z ruchem robotniczym, ponieważ zależy mi na prawach pracowników tymczasowych lub praw osób świadczących usługi seksualne”. Nie są one podkreślane, ale są bardzo wyraźnie obecne i dlatego powinny być reprezentowane.Czy Twoim zdaniem gra ma stan niepowodzenia? Wynik, w którym gracz nie osiągnął w odpowiedni sposób swoich celów i powinien powtórzyć grę i spróbować jeszcze raz?Myślę, że jednym momentem, który mógłby rozczarować ludzi, byłoby to, że stworzyłeś wspaniałe koleżeństwo z Sueli – to oczywiste, że oboje jesteście w sobie zakochani – a potem w kluczowym momencie mówisz: „Po prostu się zreformujmy”. to prawda, że ​​iskrzy, ale w pewnym momencie ona powie: „Przykro mi, nie mogę być z tobą w związku”. A ona zapyta: „No cóż, nadal chcesz się spotkać?” W tym momencie mamy wiele oddziałów. A jeśli się wobec tego bronisz, ona powie: „Słuchaj, to są moje granice. W tym czuję się komfortowo. Przebywanie z tobą jest w porządku. Nie mam nic przeciwko przyjaciołom, którzy się ze mną nie zgadzają, ale w romantyczny związek, chcę być z kimś wyznającym moje wartości. I nie chcę tylko jednej nocy. Więc ona naprawdę wyznacza te granice. Napisanie tego zajęło mi dużo czasu. Pomyślałem: „Och, a co, jeśli ludziom się to nie spodoba?” Ale ostatecznie myślę, że to świadczy o jej sile charakteru. I myślę, że gdybym spotkała kogoś takiego, powiedziałabym po prostu: „Och, to wspaniale. Dziękuję. Dziękuję, że mnie szanowałaś i powiedziałaś mi to prosto w twarz”. I myślę, że właśnie zdradziłam, kim naprawdę jestem lubić najbardziej! Wszystkie są świetne. Wszystkie trzy opcje romansu to świetny wybór. Ale tak, to naprawdę zrobiło na mnie wrażenie, ponieważ na wiele różnych sposobów ta rozmowa może wpłynąć na wynik związku.Czy na koniec chciałbyś coś dodać? Na koniec, naprawdę uważamy, że jest to bardziej gra haktywistyczna niż koniecznie romantyczna, ale w tym przypadku kwestie osobiste mają charakter polityczny — naprawdę chcieliśmy podkreślić ten aspekt intersekcjonalności i to, jak relacje osobiste są tak ważne świadomą część każdego ruchu. Ten wywiad został zredagowany ze względu na zwięzłość i czytelność. Omawiane tutaj produkty zostały niezależnie wybrane przez naszych redaktorów. GameSpot może otrzymać część przychodów, jeśli kupisz cokolwiek prezentowanego na naszej stronie.