DNA z pozostałości archeologicznych pokazuje, że imigracja do Skandynawii była wyjątkowa w okresie Wikingów

DNA z pozostałości archeologicznych pokazuje, że imigracja do Skandynawii była wyjątkowa w okresie Wikingów

Nowe badanie oparte na 297 starożytnych skandynawskich genomach przeanalizowanych wraz z danymi genomowymi 16 638 współczesnych Skandynawów rozwiązuje złożone relacje między geografią, pochodzeniem i przepływem genów w Skandynawii – obejmujące epokę rzymską, epokę wikingów i późniejsze okresy. Zaskakujący wzrost zmienności w okresie Wikingów wskazuje, że przepływ genów do Skandynawii był w tym okresie szczególnie intensywny.

Międzynarodowe badanie koordynowane ze Sztokholmu i Reykjaviku bada rozwój skandynawskiej puli genów na przestrzeni ostatnich 2000 lat. W swoich wysiłkach naukowcy polegali na historycznych i prehistorycznych genomach oraz na materiale wydobytym w Skandynawii. Te starożytne genomy porównano z danymi genomowymi 16 638 współczesnych Skandynawów. Ponieważ pochodzenie geograficzne i datowanie były znane wszystkim tym osobnikom, możliwe było ustalenie rozwoju puli genowej do poziomu, którego nigdy wcześniej nie osiągnięto.

Dr Ricardo Rodríguez Varela z Centrum Paleogenetyki*, który przeanalizował wszystkie dane i wyekstrahował część starożytnego DNA użytego w badaniu, wyjaśnia: „Dzięki temu poziomowi rozdzielczości nie tylko potwierdzamy migrację epoki wikingów. Jesteśmy również w stanie wyśledzić go do regionu wschodniego Bałtyku, Wysp Brytyjsko-Irlandzkich i południowej Europy. Jednak nie wszystkie części Skandynawii otrzymały taką samą ilość przepływu genów z tych obszarów. Na przykład, podczas gdy brytyjsko-irlandzkie pochodzenie rozpowszechniło się w Skandynawii we wschodnim Bałtyku przodkowie docierali głównie do Gotlandii i środkowej Szwecji”.

Pula genów odbiła się po okresie wikingów

Kolejnym nowym odkryciem w tym badaniu było to, co stało się z pulą genów po okresie Wikingów. Naukowcy byli zaskoczeni, gdy odkryli, że odbił się z powrotem w kierunku, w jakim wyglądał przed migracją z okresu Wikingów.

Profesor Anders Götherström z Centrum Paleogenetyki, który jest starszym naukowcem biorącym udział w badaniu, jest zaintrygowany: „Co ciekawe, nielokalne pochodzenie osiąga szczyt w okresie wikingów, podczas gdy jest niższe przed i po nim. Spadek obecnego poziomu zewnętrznego pochodzenia sugeruje, że że migranci z epoki wikingów mieli mniej dzieci lub w jakiś sposób wnieśli proporcjonalnie mniejszy wkład w pulę genów niż ludzie, którzy byli już w Skandynawii”.

Jednak nowym odkryciem była historia puli genów północnej Skandynawii. W północnej Skandynawii istnieje składnik genetyczny, który jest rzadki w Europie Środkowej i Zachodniej, a naukowcom udało się prześledzić ten składnik w północnej Skandynawii przez ostatnie 1000 lat.

Dr Ricardo Rodríguez Varela komentuje: „Podejrzewaliśmy, że pula genowa północnej Skandynawii ma pewną chronologię i rzeczywiście dowiodło to, że nowszy napływ uralskich przodków do Skandynawii definiuje znaczną część puli genowej północnej Skandynawii. jest tak stosunkowo. Na przykład wiemy, że ten uralski przodek był obecny w północnej Skandynawii już w późnym okresie Wikingów.

Na podstawie dobrze znanych szwedzkich stanowisk archeologicznych

Badanie opiera się na wielu znanych szwedzkich stanowiskach archeologicznych. Na przykład, istnieją genomy z XVII-wiecznego okrętu wojennego Kronan , z pochówków łodzi z okresu Wikingów i Vendel w dolinie jeziora Mälaren oraz z twierdzy pierścieniowej Sandby borg z okresu migracji na Olandii .

Anders Götherström podsumowuje: „Pracowaliśmy nad kilkoma mniejszymi badaniami na różnych stanowiskach archeologicznych. W pewnym momencie po prostu nabraliśmy sensu połączyć je w większe badanie dotyczące rozwoju skandynawskiej puli genowej.

Badanie, opublikowane dzisiaj w Cell, jest międzynarodowym przedsięwzięciem z kilkoma współpracownikami, ale prowadzili je dr Ricardo Rodríguez Varela i profesor Anders Götherstörm z Uniwersytetu Sztokholmskiego oraz profesor Agnar Helgason i Kristján Moore z deCODE w Reykavijk.

*Centrum Paleogenetyki (CPG) jest wspólnym przedsięwzięciem Uniwersytetu Sztokholmskiego i Szwedzkiego Muzeum Historii Naturalnej.

Źródło historii:

Materiały dostarczone przez Uniwersytet Sztokholmski. Uwaga: treść może być edytowana pod kątem stylu i długości.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
science