Nowe badanie przeprowadzone przez Smidt Heart Institute w Cedars-Sinai pokazuje, że jeśli chodzi o ćwiczenia fizyczne, istnieje różnica między kobietami i mężczyznami.
Odkrycia opublikowane w czasopiśmie Journal of the American College of Cardiology (JACC) pokazują, że kobiety mogą ćwiczyć rzadziej niż mężczyźni, a mimo to uzyskują większe korzyści sercowo-naczyniowe.
„Kobiety historycznie i statystycznie pozostają w tyle za mężczyznami, jeśli chodzi o angażowanie się w znaczące ćwiczenia fizyczne” – stwierdziła Martha Gulati, lekarz medycyny, dyrektor kardiologii prewencyjnej na oddziale kardiologii w Smidt Heart Institute w Cedars-Sinai, kierownik katedry medycyny sercowo-naczyniowej kobiet Anita Dann Friedman oraz Research i współautor badania. „Piękno tego badania polega na tym, że kobiety mogą wyciągnąć więcej z każdej minuty umiarkowanej lub energicznej aktywności niż mężczyźni. To motywująca koncepcja, która mamy nadzieję, że kobiety wezmą sobie do serca”.
Badacze przeanalizowali dane od 412 413 dorosłych Amerykanów, korzystając z bazy danych National Health Interview Survey. Uczestnicy badania z lat 1997–2019 – z których 55% stanowiły kobiety – dostarczyli dane z ankiety na temat aktywności fizycznej w czasie wolnym. Badacze sprawdzili wyniki zależne od płci w odniesieniu do częstotliwości, czasu trwania, intensywności i rodzaju aktywności fizycznej.
„Oczekuje się, że w przypadku wszystkich dorosłych podejmujących jakąkolwiek regularną aktywność fizyczną ryzyko śmiertelności było niższe w porównaniu z osobami nieaktywnymi” – stwierdziła Susan Cheng, lekarz medycyny, MPH, Erika J. Glazer, kierownik katedry zdrowia układu krążenia kobiet i nauk o populacji, dyrektor Instytutu ds. Badania nad zdrowym starzeniem się na Oddziale Kardiologii Smidt Heart Institute i starszy autor badania. „Jednak co ciekawe, ryzyko śmiertelności spadło o 24% u kobiet i 15% u mężczyzn”.
Następnie zespół badawczy zbadał umiarkowaną i energiczną aerobową aktywność fizyczną, taką jak szybki marsz lub jazda na rowerze, i odkrył, że mężczyźni osiągnęli maksymalne korzyści w zakresie przeżycia, wykonując ten poziom ćwiczeń przez około pięć godzin tygodniowo, podczas gdy kobiety osiągnęły ten sam stopień korzyści w zakresie przeżycia. z ćwiczeń niecałe 2,5 godziny tygodniowo.
Podobnie, jeśli chodzi o ćwiczenia wzmacniające mięśnie, takie jak podnoszenie ciężarów lub ćwiczenia mięśni tułowia, mężczyźni osiągnęli maksymalne korzyści, wykonując trzy sesje tygodniowo, a kobiety osiągały takie same korzyści po około jednej sesji tygodniowo.
Cheng stwierdziła, że kobiety osiągnęły jeszcze większe korzyści, jeśli wykonywały więcej niż 2,5 godziny tygodniowo umiarkowanej lub intensywnej aktywności aerobowej lub dwie lub więcej sesji tygodniowo ćwiczeń wzmacniających mięśnie. Badacze zauważają, że ich odkrycia pomogły przełożyć wieloletnie uznanie fizjologii specyficznej dla płci obserwowane w laboratorium ćwiczeń na obecnie rozszerzony pogląd na różnice między płciami w wynikach klinicznych związanych z ćwiczeniami.
Gulati twierdzi, że zalecenia oparte na wynikach badania uwzględniają wszystkie rodzaje ćwiczeń i zmienne. „Mężczyźni uzyskują maksymalne korzyści w zakresie przeżycia, wykonując 300 minut umiarkowanej lub intensywnej aktywności tygodniowo, podczas gdy kobiety uzyskują taką samą korzyść, wykonując 140 minut tygodniowo” – stwierdziła Gulati. „Mimo to kobiety w dalszym ciągu korzystają z dodatkowych korzyści przez maksymalnie 300 minut tygodniowo”.
Christine M. Albert, lekarz medycyny, MPH, kierownik Katedry Kardiologii w Smidt Heart Institute oraz wybitna katedra kardiologii Lee i Harolda Kapelovitzów, twierdzi, że konkretne i nowatorskie badania takie jak to nie zdarzają się często.
„Mam nadzieję, że to pionierskie badanie zmotywuje kobiety, które obecnie nie są zaangażowane w regularną aktywność fizyczną, do zrozumienia, że mogą odnieść ogromne korzyści za każdy przyrost regularnych ćwiczeń, które są w stanie zainwestować w swoje długoterminowe zdrowie, – powiedział Albert, profesor kardiologii.
Inni autorzy Cedars-Sinai to mgr Tzu Yu Huang; Alan Kwan, lekarz medycyny; David Ouyang, lekarz medycyny; i Joseph Ebinger, MD. Inni autorzy to m.in. Hongwei Ji, MD; dr Kaitlin Casaletto; dr Kerrie L. Moreau; i Hicham Skali, MD, mgr.
Finansowanie: Praca ta była częściowo wspierana przez granty NIH K23HL153888, K23AG058752, R21HL156132, R01HL142983, R01HL151828, R01HL131532, R01HL143227, R01AG072475, U54AG062319 i U54AG06514 1 oraz Fundacja Rodziny Eriki J. Glazer, Narodowy kluczowy program badawczo-rozwojowy Chin (2022YFC2502800), Chińska Narodowa Fundacja Nauk Przyrodniczych (82103908), Fundacja Nauk Przyrodniczych prowincji Shandong (ZR2021QH014), Program stypendialny Shuimu Uniwersytetu Tsinghua i Krajowy program wsparcia innowacyjnych talentów podoktoranckich (BX20230189).