Międzynarodowy zespół naukowy kierowany przez naukowców z Instituto de Astrofísica de Canarias (IAC) odkrył obecność dwóch planet o masach podobnych do Ziemi na orbicie wokół gwiazdy GJ 1002, czerwonego karła niedaleko Układu Słonecznego. Obie planety znajdują się w ekosferze gwiazdy.
„Natura wydaje się nastawiona na pokazanie nam, że planety podobne do Ziemi są bardzo powszechne. Z tych dwóch znamy teraz 7 w układach planetarnych dość blisko Słońca” – wyjaśnia Alejandro Suárez Mascareño, badacz z IAC, który jest pierwszym autorem badania zaakceptowany do publikacji w Astronomy & Astrophysics.
Nowo odkryte planety krążą wokół gwiazdy GJ 1002, która znajduje się w odległości mniejszej niż 16 lat świetlnych od Układu Słonecznego. Obie mają masy podobne do masy Ziemi i znajdują się w strefie nadającej się do zamieszkania swojej gwiazdy. GJ 1002b, wewnętrzna z nich, zajmuje niewiele więcej niż 10 dni, aby zakończyć orbitę wokół gwiazdy, podczas gdy GJ 1002c potrzebuje nieco ponad 21 dni. „GJ 1002 to czerwony karzeł o masie zaledwie jednej ósmej masy Słońca. Jest dość chłodną, słabą gwiazdą. Oznacza to, że jej strefa zamieszkania znajduje się bardzo blisko gwiazdy” — wyjaśnia Vera María Passegger, współ- autorka artykułu i badaczka MAK.
Bliskość gwiazdy do naszego Układu Słonecznego sugeruje, że te dwie planety, zwłaszcza GJ 1002c, są doskonałymi kandydatami do scharakteryzowania ich atmosfer na podstawie światła odbitego lub emisji termicznej. „Przyszły spektrograf ANDES dla teleskopu ELT w ESO, w którym uczestniczy IAC, mógłby badać obecność tlenu w atmosferze GJ 1002c” — zauważa Jonay I. González Hernández, badacz IAC, który jest współautorem artykuł. Ponadto obie planety spełniają cechy potrzebne do tego, aby mogły stać się celami przyszłej misji LIFE, która jest obecnie w fazie badań.
Odkrycia dokonano podczas współpracy konsorcjów dwóch instrumentów ESPRESSO i CARMENES. GJ 1002 była obserwowana przez CARMENES w latach 2017-2019 oraz przez ESPRESSO w latach 2019-2021. „Ze względu na niską temperaturę widzialne światło GJ 1002 jest zbyt słabe, aby zmierzyć jego zmiany prędkości za pomocą większości spektrografów” – mówi Ignasi Ribas , badacz w Instytucie Nauk Kosmicznych (ICE-CSIC) i dyrektor Institut d’Estudis Espacials de Catalunya (IEEC). CARMENES ma czułość w szerokim zakresie długości fal bliskiej podczerwieni, która przewyższa czułość innych spektrografów, których celem jest wykrywanie zmian prędkości gwiazd, co pozwoliło badać GJ 1002 z 3,5-metrowego teleskopu w obserwatorium Calar Alto.
Połączenie ESPRESSO i mocy gromadzącej światło teleskopów VLT 8m w ESO umożliwiło wykonanie pomiarów z dokładnością zaledwie 30 cm/s, nieosiągalną za pomocą żadnego innego instrumentu na świecie. „Każda z tych dwóch grup miałaby wiele trudności, gdyby podjęła się tej pracy niezależnie. Razem byliśmy w stanie zajść znacznie dalej, niż osiągnęlibyśmy działając niezależnie” — stwierdza Suárez Mascareño.
Źródło historii:
Materiały dostarczone przez Instytut Astrofizyki Wysp Kanaryjskich (IAC). Uwaga: treść może być edytowana pod kątem stylu i długości.