Nowe badania pokazują, że żółwie mogą doświadczać tymczasowej utraty słuchu z powodu nadmiaru podwodnego hałasu. Zjawisko to, wcześniej zauważone u innych zwierząt morskich, takich jak delfiny i ryby, nie było powszechnie rozumiane w przypadku gadów i podkreśla inne potencjalne zagrożenie dla żółwi wodnych. Ten wysoki poziom dźwięku, określany jako zanieczyszczenie hałasem pod wodą, może być spowodowany przez przepływające statki i konstrukcje przybrzeżne.
Te wstępne ustalenia były częścią badania prowadzonego przez Woods Hole Oceanographic Institution, które zostało zaprezentowane na 2022 Ocean Sciences Meeting, które odbyło się online od 24 lutego 2022 do 4 marca 2022.
„Nasze badanie jest pierwszym, które potwierdza, że zwierzęta te są podatne na podwodny ubytek słuchu po ekspozycji na intensywny hałas” – powiedziała Andria Salas, badaczka podoktorancka WHOI i współautorka badania. „Założyliśmy, że żółwie doświadczają utraty słuchu, gdy są wystawione na wystarczająco intensywne dźwięki, jak obserwowane u innych zwierząt, ale nie zebrano żadnych danych dotyczących żółwi”.
Przewiduje się, że żółwie wodne będą polegać na swoim podwodnym słuchu w zakresie świadomości środowiskowej, takiej jak nawigacja lub wykrywanie potencjalnych drapieżników, a niektóre gatunki wykazały, że używają podwodnej komunikacji akustycznej. Wcześniejsze badania koncentrowały się na skutkach nadmiernego hałasu na wiele zwierząt, od kałamarnic przez ryby po wieloryby, zarówno w środowisku słodkowodnym, jak i słonowodnym. Ale według Salasa wykonano mniej pracy na gadach, takich jak żółwie.
Wyniki tego badania dostarczają pierwszych dowodów na utratę słuchu wywołaną podwodnym hałasem u gatunków żółwi i sugerują, że żółwie mogą być bardziej wrażliwe na dźwięk niż wcześniej sądzono.
Salas i jej współpracownicy, w tym naukowiec stowarzyszony z WHOI Aran Mooney, byli zaskoczeni tym, jak na słuch żółwi wpływa stosunkowo niski poziom hałasu. Narażenie na hałas wywołuje tak zwane tymczasowe przesunięcie progowe (TTS), które jest wynikiem zmniejszenia wrażliwości słuchu zwierzęcia z powodu hałasu. Brak badań TTS dotyczących gatunków żółwi doprowadził do luki w danych dotyczących zagrożonych żółwi morskich i ogólnie żółwi wodnych.
„Jeśli zdarzy się to w naturze, żółwie będą mniej zdolne do wykrywania dźwięków w swoim środowisku w tych skalach czasowych, w tym dźwięków używanych do komunikacji lub ostrzegania przed zbliżającymi się drapieżnikami” – powiedział Salas. „Ponad połowa gatunków żółwi i żółwi jest zagrożona, a zanieczyszczenie hałasem jest dodatkowym stresorem, który należy wziąć pod uwagę, gdy pracujemy nad ochroną tych zwierząt”.
„To było zaskakujące, że odkryliśmy, że hałas może wywoływać podwodny ubytek słuchu u żółwi, a potem było zaskakujące, że ten ubytek słuchu był na znacznie niższym poziomie niż szacowano, więc wokół było wiele niespodzianek” – powiedział Mooney. „Ponadto żółwie pozostawały dość spokojne (lub nie wykazywały reakcji behawioralnej), mimo że hałas był wystarczająco głośny, aby wywołać tymczasową utratę słuchu.
Warto zauważyć, że ta przejściowa utrata słuchu jest normalnym zjawiskiem fizjologicznym u zwierząt. Widzimy to teraz na całej planszy (ssaki, ptaki, ryby i gady). Ale co ważne w tym przypadku, może być predyktorem większych, bardziej szkodliwych skutków hałasu, takich jak trwała utrata słuchu lub uszkodzenie słuchu”.
Aby przeprowadzić badania, zespół przeprowadził eksperymenty na dwóch niezagrożonych gatunkach żółwi słodkowodnych. Wykorzystali minimalnie inwazyjne urządzenie, umieszczone tuż pod skórą nad uchem żółwia, aby wykryć maleńkie napięcia neurologiczne wytwarzane przez układ słuchowy żółwi, gdy słyszą dźwięki. Metoda ta mierzy słuch szybko, w ciągu zaledwie kilku minut i jest podobna do nieinwazyjnego pomiaru słuchu u ludzkich niemowląt. Przed wystawieniem żółwi na głośny biały szum (podobny do dźwięku statycznego radia), najpierw ustalili dolny próg podwodnego słuchu żółwi i jakie tony (częstotliwości) słyszeli najlepiej.
Po wystawieniu żółwi na działanie hałasu, a następnie usunięciu ich z hałasu, naukowcy mierzyli słuch żółwi przez około godzinę, aby zobaczyć, jak odzyskały swój krótkotrwały podwodny słuch, a następnie sprawdzili dwa dni później, czy wyzdrowienie zostało zakończone. Podczas gdy żółwie zawsze odzyskiwały słuch, utrata słuchu może trwać od około 20 minut do ponad godziny. Czasami jednak słuch nie wracał do normy do końca godziny testu, co wskazuje, że potrzebowali więcej czasu, aby w pełni odzyskać siły po ekspozycji na hałas. Jeden żółw doświadczył osłabienia słuchu przez wiele dni.