Naukowcy odkryli ogromnego nowego mozazaura z Maroka, zwanego Thalassotitan atrox, który wypełnił niszę drapieżnika wierzchołkowego. Z masywnymi szczękami i zębami podobnymi do orek, Thalassotitan polował na inne morskie gady – plezjozaury, żółwie morskie i inne mozazaury.
Pod koniec okresu kredowego, 66 milionów lat temu, morskie potwory istniały naprawdę. Podczas gdy dinozaury kwitły na lądzie, morzami rządziły mozazaury, gigantyczne gady morskie.
Mozazaury nie były dinozaurami, ale ogromnymi jaszczurkami morskimi dorastającymi do 12 metrów (40 stóp) długości. Byli dalekimi krewnymi współczesnych legwanów i waranów.
Mozazaury wyglądały jak smok z Komodo z płetwami zamiast nóg i płetwą ogonową podobną do rekina. Mozazaury stały się większe i bardziej wyspecjalizowane w ciągu ostatnich 25 milionów lat kredy, zajmując nisze wypełniane niegdyś przez gady morskie, takie jak plezjozaury i ichtiozaury. Niektóre ewoluowały, aby jeść małe zdobycze, takie jak ryby i kalmary. Inni kruszyli amonity i małże. Nowy mozazaur, nazwany Thalassotitan atrox, wyewoluował, by polować na wszystkie inne gady morskie.
Szczątki nowego gatunku wykopano w Maroku, około godziny poza Casablanką. Tutaj, pod koniec kredy, Atlantyk zalał północną Afrykę. Bogate w składniki odżywcze wody wypływające z głębin zasilały zakwity planktonu. Karmiły one małe ryby, większe ryby, które żywiły mozazaury i plezjozaury – i tak dalej, a te morskie gady stały się pożywieniem dla gigantycznego, mięsożernego Thalassotitan.
Thalassotitan miał ogromną czaszkę mierzącą 1,4 metra (5 stóp długości) i urósł do prawie 30 stóp (9 metrów) długości, wielkości orki. Podczas gdy większość mozazaurów miała długie szczęki i smukłe zęby do łowienia ryb, thalassotitan miał krótką, szeroką kufę i masywne, stożkowe zęby, jak u orki. Pozwalają mu chwytać i rozrywać ogromną zdobycz. Te adaptacje sugerują, że Thalassotitan był drapieżnikiem wierzchołkowym, siedzącym na szczycie łańcucha pokarmowego. Gigantyczny mozazaur zajmował tę samą niszę ekologiczną, co dzisiejsze orki i żarłacze białe.
Zęby Thalassotitana są często złamane i zużyte, jednak jedzenie ryb nie spowodowałoby takiego zużycia zębów. Zamiast tego sugeruje to, że gigantyczny mozazaur zaatakował inne gady morskie, odłupując, łamiąc i zgrzytając zębami, gdy wgryzał się w ich kości i rozrywał je na strzępy. Niektóre zęby są tak mocno zniszczone, że zostały prawie zeszlifowane do korzenia.
Skamieniałe szczątki ofiar
Co ciekawe, odkryto możliwe szczątki ofiar Thalassotitana. Skamieniałości z tych samych łóżek wykazują uszkodzenia spowodowane kwasami, z wygryzionymi zębami i kośćmi. Skamieliny z tym osobliwym uszkodzeniem obejmują duże ryby drapieżne, żółwia morskiego, półmetrową głowę plezjozaura oraz szczęki i czaszki co najmniej trzech różnych gatunków mozazaurów. Zostałyby strawione w żołądku Thalassotitana, zanim wypluł ich kości.
„To poszlaki” – powiedział dr Nick Longrich, starszy wykładowca z Milner Center for Evolution na Uniwersytecie w Bath i główny autor badania opublikowanego w Cretaceous Research.
„Nie możemy powiedzieć z całą pewnością, który gatunek zwierząt zjadł wszystkie te inne mozazaury. Ale mamy kości gadów morskich zabitych i zjedzonych przez dużego drapieżnika.
„W tym samym miejscu znajdujemy Thalassotitan, gatunek pasujący do profilu zabójcy – to mozazaur wyspecjalizowany w polowaniu na inne gady morskie. To prawdopodobnie nie przypadek”.
Thalassotitan był zagrożeniem dla wszystkiego w oceanach – w tym dla innych Thalassotitan. Ogromne mozazaury noszą rany odniesione w brutalnej walce z innymi mozazaurami, z obrażeniami twarzy i szczęk odniesionymi podczas walk. Inne mozazaury wykazują podobne obrażenia, ale u Thalassotitan rany te były wyjątkowo częste, co sugeruje częste, intensywne walki o żerowiska lub partnerów.
„Thalassotitan był niesamowitym, przerażającym zwierzęciem” – powiedział dr Nick Longrich, który prowadził badanie. „Wyobraź sobie smoka z Komodo skrzyżowanego z żarłaczem białym skrzyżowanym z T. rexem skrzyżowanym z orka”.
Nowy mozazaur żył w ostatnim milionie lat Ery Dinozaurów, współczesny zwierzętom takim jak T. rex i Triceratops. Wraz z niedawnymi odkryciami mozazaurów z Maroka sugeruje to, że liczba mozazaurów nie spadała przed uderzeniem asteroidy, które doprowadziło do masowego wyginięcia w kredzie. Zamiast tego rozkwitły.
Profesor Nour-Eddine Jalil, współautor artykułu z Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, powiedział: „Fosforane skamieniałości Maroka oferują niezrównane okno na paleobioróżnorodność pod koniec kredy.
„Opowiadają nam, jak bogate i zróżnicowane było życie tuż przed końcem »ery dinozaurów«, w której zwierzęta musiały specjalizować się, aby mieć miejsce w swoich ekosystemach. Thalassotitan uzupełnia obraz, przyjmując rolę megadrapieżnika na szczycie łańcuch pokarmowy.”
„Jest o wiele więcej do zrobienia”, powiedział Longrich. „Maroko ma jedną z najbogatszych i najbardziej zróżnicowanych fauny morskiej znanej z okresu kredy. Dopiero zaczynamy rozumieć różnorodność i biologię mozazaurów”.
Blog Nicka Longricha: https://www.nicklongrich.com/blog/thalassotitan-the-killer-mosasaur