Mikroskopijne cząsteczki plastiku znaleziono w tłuszczach i płucach dwóch trzecich ssaków morskich w badaniu mikroplastików oceanicznych przeprowadzonym przez absolwentów. Obecność cząstek i włókien polimerowych u tych zwierząt sugeruje, że mikrodrobiny plastiku mogą wydostawać się z przewodu pokarmowego i osadzać się w tkankach.
Badanie, zaplanowane na 15 października w wydaniu Environmental Pollution, pojawiło się online w tym tygodniu.
Szkody, jakie osadzone mikroplastiki mogą wyrządzić ssakom morskim, nie zostały jeszcze określone, ale inne badania sugerują, że tworzywa sztuczne mogą naśladować hormony i zaburzać funkcjonowanie układu hormonalnego.
„To dodatkowe obciążenie oprócz wszystkiego, z czym się borykają: zmiany klimatyczne, zanieczyszczenie, hałas, a teraz nie tylko spożywają plastik i zmagają się z dużymi kawałkami w żołądku, ale także są internalizowane” – powiedział Greg Merrill Jr., student piątego roku w Duke University Marine Lab. „Pewna część ich masy jest teraz plastyczna”.
Próbki w tym badaniu zostały pobrane od 32 zwierząt wyrzuconych na brzeg lub zebranych na własne potrzeby w latach 2000-2021 na Alasce, w Kalifornii i Północnej Karolinie. W danych reprezentowanych jest dwanaście gatunków, w tym jedna brodata foka, która również miała plastik w swoich tkankach.
Tworzywa sztuczne przyciągają tłuszcze – są lipofilowe – i dlatego uważa się, że łatwo przyciągają je tłuszcz, wydający dźwięk melon na czole wieloryba zębowca i poduszki tłuszczowe wzdłuż dolnej szczęki, które skupiają dźwięk w organach wewnętrznych wieloryba uszy. W badaniu pobrano próbki tych trzech rodzajów tłuszczów oraz płuc i znaleziono tworzywa sztuczne we wszystkich czterech tkankach.
Cząsteczki plastiku zidentyfikowane w tkankach wahały się średnio od 198 mikronów do 537 mikronów – ludzki włos ma średnicę około 100 mikronów. Merrill zwraca uwagę, że oprócz zagrożeń chemicznych stwarzanych przez tworzywa sztuczne, kawałki tworzyw sztucznych mogą również rozdzierać i ścierać tkanki.
„Teraz, gdy wiemy, że plastik znajduje się w tych tkankach, przyglądamy się, jaki może być wpływ metaboliczny” – powiedział Merrill. W następnym etapie badań w swojej rozprawie Merrill wykorzysta linie komórkowe wyhodowane z biopsji tkanki wieloryba do przeprowadzenia testów toksykologicznych cząstek plastiku.
Włókna poliestrowe, powszechny produkt uboczny pralek, były najczęściej spotykane w próbkach tkanek, podobnie jak polietylen, który jest składnikiem pojemników na napoje. Niebieski plastik był najczęściej występującym kolorem we wszystkich czterech rodzajach tkanek.
W artykule z 2022 r. w Nature Communications oszacowano, na podstawie znanych stężeń mikrodrobin plastiku u wybrzeży Pacyfiku w Kalifornii, że płetwal błękitny odżywiający się filtrem może połykać 95 funtów plastikowych odpadów dziennie, łapiąc małe stworzenia w słupie wody. Wieloryby i delfiny, które żerują na rybach i innych większych organizmach, również mogą nabywać nagromadzony plastik w zwierzętach, które jedzą, powiedział Merrill.
„Nie wykonaliśmy obliczeń, ale większość mikrodrobin plastiku prawdopodobnie przechodzi przez jelita i jest wydalana z kałem. Jednak pewna ich część trafia do tkanek zwierząt” – powiedział Merrill.
„Dla mnie to tylko podkreśla wszechobecność plastiku w oceanach i skalę tego problemu” – powiedział Merrill. „Niektóre z tych próbek pochodzą z 2001 roku. Dzieje się tak od co najmniej 20 lat”.
Ta praca była wspierana przez National Science Foundation, North Carolina Wildlife Federation i North Carolina Sea Grant (2018-2791-17).