Badania pokazują, że pustynie „oddychają” parą wodną

Badania pokazują, że pustynie „oddychają” parą wodną

Pustynie mogą wydawać się bez życia i bezwładne, ale są bardzo żywe. W szczególności wydmy piaskowe rosną i poruszają się, a zgodnie z trwającym od dziesięcioleci projektem badawczym oddychają również wilgotnym powietrzem.

Odkrycia pokazują po raz pierwszy, w jaki sposób para wodna penetruje proszki i ziarna i może mieć szerokie zastosowania daleko poza pustynią – w badaniach farmaceutycznych, rolnictwie i przetwórstwie żywności, a także eksploracji planetarnej.

Artykuł zespołu opublikowany w Journal of Geophysical Research-Earth Surface.

Chcąc mierzyć materię z większą czułością, główny autor Michel Louge, profesor inżynierii mechanicznej i lotniczej na Cornell University, opracował nową formę oprzyrządowania zwaną sondami pojemnościowymi, które wykorzystują wiele czujników do rejestrowania wszystkiego, od stężenia ciał stałych, przez prędkość, po zawartość wody, wszystko z niespotykaną rozdzielczością przestrzenną.

Na początku XXI wieku Louge rozpoczął współpracę z Ahmedem Ould el-Moctarem z Uniwersytetu w Nantes we Francji, aby wykorzystać sondy do badania zawartości wilgoci w wydmach, aby lepiej zrozumieć proces przekształcania gruntów rolnych w pustynię. stała się jeszcze pilniejsza wraz z nasileniem się globalnych zmian klimatycznych.

Sonda w końcu ujawniła, jak porowaty jest piasek, przez który przesącza się niewielka ilość powietrza. Wcześniejsze badania wskazywały, że ten rodzaj przesiąkania istniał na wydmach, ale do tej pory nikt nie był w stanie tego udowodnić.

„Wiatr przepływa nad wydmą i w rezultacie powoduje nierównowagę w lokalnym ciśnieniu, co dosłownie zmusza powietrze do wejścia w piasek i z niego. Piasek oddycha, tak jak oddycha organizm” – powiedział Louge.

To „oddychanie” pozwala drobnoustrojom przetrwać głęboko w suchych wydmach, pomimo wysokiej temperatury. Przez większość ostatniej dekady Louge współpracował z Anthonym Hay, profesorem nadzwyczajnym mikrobiologii w Cornell, aby zbadać, w jaki sposób drobnoustroje mogą pomóc ustabilizować wydmy i zapobiec ich wdzieraniu się na drogi i infrastrukturę.

Louge i jego zespół ustalili również, że powierzchnie pustyni wymieniają mniej wilgoci z atmosferą niż oczekiwano, a parowanie wody z pojedynczych ziaren piasku zachowuje się jak powolna reakcja chemiczna.

Większość ich danych została zebrana w 2011 roku, ale Louge i jego współpracownicy wciąż potrzebowali kolejnej dekady, aby zrozumieć niektóre odkrycia, takie jak identyfikacja zakłóceń na poziomie powierzchni, które wymuszają ulotne lub nieliniowe fale wilgoci do rozchodzenia się w dół przez wydmy bardzo szybko.

Naukowcy przewidują, że ich sonda będzie miała wiele zastosowań – od badania sposobu, w jaki gleby wchłaniają lub odprowadzają wodę w rolnictwie, przez kalibrację obserwacji satelitarnych nad pustyniami, po badanie środowisk pozaziemskich, które mogą zawierać śladowe ilości wody. To nie byłby pierwszy raz, kiedy badania Louge’a dotarły do ​​kosmosu.

Ale być może najbardziej natychmiastowym zastosowaniem jest wykrywanie zanieczyszczenia wilgocią w farmaceutykach. Od 2018 roku firma Louge współpracuje z firmą Merck w celu wykorzystania sond w produkcji ciągłej, która jest postrzegana jako szybszy, wydajniejszy i tańszy system niż produkcja seryjna.

Badania zostały wsparte przez Fundację Katar.

Źródło historii:

Materiały dostarczone przez Uniwersytet Cornella. Oryginał napisany przez Davida Nutta, dzięki uprzejmości Cornell Chronicle. Uwaga: Treść można edytować pod kątem stylu i długości.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
science