Badania obserwacyjne sugerują, że lekkie spożycie alkoholu może przynieść korzyści zdrowotne związane z sercem, ale w dużym badaniu opublikowanym w JAMA Network Open spożycie alkoholu na wszystkich poziomach wiązało się z wyższym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych. Odkrycia, które zostały opublikowane przez zespół kierowany przez naukowców z Massachusetts General Hospital (MGH) oraz Broad Institute of MIT i Harvard, sugerują, że rzekome korzyści płynące ze spożywania alkoholu można w rzeczywistości przypisać innym czynnikom stylu życia, które są wspólne dla światła. umiarkowani pijący.
Badanie objęło 371 463 dorosłych – w średnim wieku 57 lat i średnim spożyciu alkoholu 9,2 drinków tygodniowo – którzy byli uczestnikami brytyjskiego Biobanku, dużej bazy danych biomedycznych i zasobów badawczych zawierających dogłębną wiedzę genetyczną i zdrowotną. Informacja. Zgodnie z wcześniejszymi badaniami, badacze stwierdzili, że osoby pijące mało lub średnio miały najniższe ryzyko chorób serca, a następnie osoby, które powstrzymały się od picia. Największe ryzyko mieli ludzie, którzy dużo pili. Jednak zespół odkrył również, że osoby pijące od lekkiego do umiarkowanego mają tendencję do prowadzenia zdrowszego stylu życia niż abstynenci – na przykład więcej aktywności fizycznej i spożycia warzyw oraz mniej palenia. Uwzględnienie zaledwie kilku czynników związanych ze stylem życia znacznie obniżyło wszelkie korzyści związane ze spożywaniem alkoholu.
W badaniu zastosowano również najnowsze techniki w metodzie zwanej randomizacją Mendla, która wykorzystuje warianty genetyczne w celu określenia, czy zaobserwowany związek między ekspozycją a wynikiem jest zgodny ze skutkiem przyczynowym – w tym przypadku, czy lekkie spożycie alkoholu powoduje być chronione przed chorobami układu krążenia. „Nowsze i bardziej zaawansowane techniki „nieliniowej randomizacji Mendla” pozwalają teraz na wykorzystanie ludzkich danych genetycznych do oceny kierunku i wielkości ryzyka choroby związanego z różnymi poziomami narażenia” – mówi starszy autor Krishna G. Aragam, MD, MS, kardiolog w MGH i współpracownik naukowy w Broad Institute. „Dlatego wykorzystaliśmy te nowe techniki oraz ekspansywne dane genetyczne i fenotypowe z populacji biobanków, aby lepiej zrozumieć związek między nawykowym spożyciem alkoholu a chorobami sercowo-naczyniowymi”.
Kiedy naukowcy przeprowadzili takie analizy genetyczne próbek pobranych od uczestników, odkryli, że osoby z wariantami genetycznymi, które przewidywały wyższe spożycie alkoholu, rzeczywiście częściej spożywały większe ilości alkoholu i częściej cierpiały na nadciśnienie i chorobę wieńcową. Analizy ujawniły również znaczne różnice w ryzyku sercowo-naczyniowym w całym spektrum spożywania alkoholu zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, przy minimalnym wzroście ryzyka przy przejściu od zera do siedmiu drinków tygodniowo, znacznie wyższe ryzyko wzrasta przy przejściu z siedmiu do 14 drinków tygodniowo. a szczególnie wysokie ryzyko przy spożywaniu 21 lub więcej drinków tygodniowo. Warto zauważyć, że odkrycia sugerują wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego nawet przy poziomach uznanych za „niskie” według krajowych wytycznych Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (tj. poniżej dwóch drinków dziennie dla mężczyzn i jednego drinka dziennie dla kobiet).
Odkrycie, że związek między spożyciem alkoholu a ryzykiem sercowo-naczyniowym nie jest liniowy, ale raczej wykładniczy, zostało poparte dodatkową analizą danych 30 716 uczestników Mass General Brigham Biobank. Dlatego też, chociaż ograniczenie spożycia może przynieść korzyści nawet osobom, które piją jeden napój alkoholowy dziennie, korzyści zdrowotne wynikające z ograniczenia mogą być bardziej znaczące – i być może bardziej znaczące klinicznie – u tych, którzy spożywają więcej.
„Odkrycia potwierdzają, że spożywanie alkoholu nie powinno być zalecane w celu poprawy zdrowia sercowo-naczyniowego; raczej, że zmniejszenie spożycia alkoholu prawdopodobnie zmniejszy ryzyko sercowo-naczyniowe u wszystkich osób, chociaż w różnym stopniu w zależności od aktualnego poziomu spożycia” – mówi Aragam.
Głównym autorem badania był Kiran J. Biddinger, a dodatkowymi autorami byli: doktor medycyny Connor A. Emdin, doktor medycyny, doktor Mary E. Haas, doktor medycyny Minxian Wang, doktor medycyny George Hindy, doktor medycyny Patrick T. Ellinor, doktor medycyny, Sekar Kathiresan, MD i Amit V. Khera, MD, mgr.
Finansowanie zapewniły National Institutes of Health i American Heart Association.
Źródło historii:
Materiały dostarczone przez Szpital Ogólny w Massachusetts. Uwaga: Treść można edytować pod kątem stylu i długości.