Po raz pierwszy przeanalizowano proporcje izotopów cynku w szkliwie zębów w celu określenia diety neandertalczyka. Neandertalczyk, do którego należał ząb, był prawdopodobnie mięsożercą. Inne znaczniki chemiczne wskazują, że osobnik ten nie spożywał krwi swojej ofiary, ale zjadał szpik kostny bez spożywania kości.
W nowym badaniu opublikowanym 17 października w czasopiśmie PNAS, prowadzonym przez badacza z CNRS, po raz pierwszy wykorzystano analizę izotopu cynku do określenia pozycji neandertalczyków w łańcuchu pokarmowym. Ich odkrycia sugerują, że w rzeczywistości byli mięsożercami.
Czy neandertalczycy byli mięsożercami? Naukowcy nie rozstrzygnęli jeszcze tej kwestii. Podczas gdy niektóre badania kamienia nazębnego osobników z Półwyspu Iberyjskiego wydają się wskazywać, że byli oni głównymi konsumentami roślin, inne badania przeprowadzone w miejscach poza Iberią zdają się sugerować, że spożywali oni prawie wyłącznie mięso. Korzystając z nowych technik analitycznych na trzonowcach należących do osobnika tego gatunku, naukowcy1 wykazali, że neandertalczycy ze stanowiska Gabasa w Hiszpanii wydają się być mięsożercami.
Aby określić pozycję danej osoby w łańcuchu pokarmowym, naukowcy musieli do tej pory na ogół ekstrahować białka i analizować izotopy azotu obecne w kolagenie kostnym. Jednak ta metoda może być często stosowana tylko w środowiskach umiarkowanych i rzadko na próbkach starszych niż 50 000 lat. Gdy te warunki nie są spełnione, analiza izotopów azotu jest bardzo złożona, a nawet niemożliwa. Tak było w przypadku trzonowca ze stanowiska Gabasa analizowanego w tym badaniu.
Biorąc pod uwagę te ograniczenia, Klevia Jaouen, badaczka z CNRS, i jej koledzy postanowili przeanalizować stosunki izotopów cynku obecne w szkliwie zębów, minerału odpornym na wszelkie formy degradacji. To pierwszy raz, kiedy ta metoda została użyta do próby określenia diety neandertalczyka. Im niższe proporcje izotopów cynku w kościach, tym większe prawdopodobieństwo, że należą one do mięsożerców. Analizie poddano również kości zwierząt z tego samego okresu i obszaru geograficznego, w tym drapieżników, takich jak rysie i wilki, oraz roślinożerców, takich jak króliki i kozice. Wyniki pokazały, że neandertalczyk, do którego należał ten ząb ze stanowiska Gabasa, był prawdopodobnie mięsożercą, który nie spożywał krwi swojej ofiary.
Złamane kości znalezione na miejscu, wraz z danymi izotopowymi, wskazują, że osobnik ten zjadał również szpik kostny swojej ofiary, nie konsumując kości, podczas gdy inne znaczniki chemiczne pokazują, że zostały odstawione od piersi przed ukończeniem drugiego roku życia. Analizy pokazują również, że ten neandertalczyk prawdopodobnie zmarł w tym samym miejscu, w którym żyli jako dziecko.
W porównaniu z poprzednimi technikami ta nowa metoda analizy izotopu cynku ułatwia rozróżnienie między zwierzętami wszystkożernymi a mięsożernymi. Aby potwierdzić swoje wnioski, naukowcy mają nadzieję powtórzyć eksperyment na osobnikach z innych miejsc, zwłaszcza z ośrodka Payre w południowo-wschodniej Francji, gdzie trwają nowe badania.
1We Francji w prace zaangażowali się naukowcy z Geosciences Environment Toulouse Laboratory (CNRS/CNES/IRD/UT3 Paul Sabatier) oraz Geology Laboratory of Lyon: Earth, Planets, Environment (CNRS/UCBL1), wraz z zespołami z Uniwersytetu Saragossa, Instytut Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka w Lipsku, Instytut Chemii Maxa Plancka w Moguncji oraz Uniwersytet Jana Gutenberga w Moguncji.
Źródło historii:
Materiały dostarczone przez CNRS. Uwaga: Treść można edytować pod kątem stylu i długości.