Według Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa około jedna trzecia żywności produkowanej na całym świecie każdego roku trafia do marnowania, a około 800 milionów ludzi cierpi z powodu głodu.
Z nowego badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Michigan wynika, że prawie połowa odpadów spożywczych, czyli około 620 milionów ton, mogłaby zostać wyeliminowana dzięki w pełni chłodzonym łańcuchom dostaw żywności na całym świecie.
Jednocześnie, jak wynika z badania opublikowanego 28 maja w Internecie w recenzowanym czasopiśmie Environmental Research, w pełni chłodzone łańcuchy dostaw, czyli „łańcuchy chłodnicze”, mogłyby zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych powodujących ocieplenie klimatu związaną z marnotrawieniem żywności o 41% na całym świecie. Listy.
Z badania wynika, że Afryka Subsaharyjska oraz Azja Południowa i Południowo-Wschodnia mają największy potencjał ograniczenia zarówno strat żywności, jak i powiązanych emisji poprzez zwiększone wdrażanie łańcucha chłodniczego.
W przypadku zoptymalizowanego scenariusza chłodniczego w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej straty żywności mogą zostać zredukowane o 45%, a związane z nimi emisje o 54%. Badanie pokazuje, że Afryka Subsaharyjska ma ogromne możliwości zarówno w zakresie redukcji strat żywności (47%), jak i emisji (66%) przy zoptymalizowanych warunkach chłodniczych.
Jak wynika z badania, w wielu sytuacjach rozwój bardziej zlokalizowanych i mniej uprzemysłowionych łańcuchów dostaw żywności „od pola do stołu” może przynieść oszczędności żywności porównywalne ze zoptymalizowanymi łańcuchami chłodniczymi.
„Byłem zaskoczony, widząc skalę naszych możliwości ograniczenia strat i marnotrawstwa żywności na całym świecie” – powiedział główny autor badania Aaron Friedman-Heiman, student studiów magisterskich w Szkole Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju UM oraz Ross School of Business. „Około połowę z około 1,3 miliarda ton żywności, która co roku marnuje się, można rozwiązać poprzez optymalizację łańcucha dostaw żywności”.
Drugą autorką jest Shelie Miller, profesor w Szkole Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju Uniwersytetu Kalifornijskiego oraz w Wyższej Szkole Inżynierskiej.
Straty żywności są przyczyną szacunkowo 8% emisji gazów cieplarnianych powodowanych przez człowieka. Nowe badanie UM koncentruje się na stratach żywności na etapach łańcucha dostaw żywności po zbiorach i sprzedaży detalicznej i nie uwzględnia strat w gospodarstwach rolnych ani w domu.
W badaniu uwzględniono gazy cieplarniane emitowane podczas produkcji żywności. Nie obejmuje emisji związanych z chłodzeniem lub innymi operacjami w łańcuchu dostaw i nie obejmuje emisji z odpadów spożywczych składowanych na składowiskach.
Badanie, częściowo sfinansowane przez Carrier Global Corp., wykazało, że:
Największą szansą na ograniczenie strat żywności w mniej uprzemysłowionych gospodarkach jest łańcuch dostaw pomiędzy gospodarstwem rolnym a konsumentem. Jednak w Ameryce Północnej, Europie i innych bardziej uprzemysłowionych regionach większość strat żywności ma miejsce na poziomie gospodarstw domowych, więc ulepszenia łańcucha chłodniczego nie będą miały większego wpływu na całkowite straty żywności. Wzmacniając wcześniejsze badania, badanie UM podkreśla znaczenie strat żywności związanych z mięsem. Chociaż ilość strat owoców i warzyw jest znacznie wyższa wagowo na całym świecie, emisje związane z klimatem związane ze stratami mięsa są stale większe niż te związane z jakimkolwiek innym rodzajem żywności – głównie ze względu na wysoką intensywność emisji gazów cieplarnianych produkcja mięsa. W odróżnieniu od poprzednich badań na ten temat badacze z UM porównali korzyści płynące ze zglobalizowanych, zaawansowanych technologicznie łańcuchów dostaw żywności z korzyściami płynącymi z lokalnych systemów żywnościowych „od pola do stołu”. „Superlokalne systemy żywnościowe spowodowały mniejsze straty żywności niż zoptymalizowane globalne, chłodnicze łańcuchy dostaw” – stwierdziła Friedman-Heiman. „Wyniki pomagają określić ilościowo wartość utrzymania i wspierania lokalnych łańcuchów żywnościowych”.
Na potrzeby badania naukowcy stworzyli narzędzie do szacowania strat żywności, aby ocenić, jak lepszy dostęp do łańcucha chłodniczego może wpłynąć na utratę żywności i związaną z nią emisję gazów cieplarnianych w przypadku siedmiu rodzajów żywności w siedmiu regionach. Wykorzystali dane Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa oraz innych źródeł.
Modelując straty żywności na każdym etapie łańcucha dostaw, w badaniu wskazano, gdzie można zoptymalizować łańcuch chłodniczy, aby ograniczyć straty i emisje żywności. Naukowcy przeanalizowali skutki przejścia od obecnego stanu łańcuchów chłodniczych o niespójnej jakości i zmiennej jakości na całym świecie do systemu zoptymalizowanego, zdefiniowanego jako taki, w którym na wszystkich etapach występuje wysokiej jakości chłodzenie.
W badaniu szacuje się, że słaba infrastruktura łańcucha chłodniczego może być odpowiedzialna za aż do 620 milionów ton metrycznych globalnych strat żywności rocznie, co skutkuje emisją 1,8 miliarda ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, co stanowi równowartość 28% rocznej emisji gazów cieplarnianych w USA.
Naukowcy twierdzą, że ich elastyczne, łatwe w obsłudze narzędzie będzie przydatne dla wszystkich osób zaangażowanych w łańcuch dostaw żywności, w tym rolników, sprzedawców detalicznych artykułów spożywczych, urzędników rządowych i organizacji pozarządowych.
„Chociaż infrastruktura łańcucha chłodniczego szybko się rozwija na całym świecie, zoptymalizowany łańcuch chłodniczy będzie prawdopodobnie rozwijał się w różnym tempie i na różne sposoby na całym świecie” – powiedział Miller. „Ta analiza pokazuje, że chociaż zwiększone chłodzenie powinno prowadzić do poprawy zarówno w zakresie strat żywności, jak i emisji gazów cieplarnianych związanych z utratą żywności, istnieją ważne kompromisy związane z udoskonaleniem łańcucha chłodniczego w zależności od rodzaju żywności i regionu”.
Powiedziała, że decyzje inwestycyjne będą musiały być traktowane priorytetowo, aby zmaksymalizować pożądane wyniki i wpływ. Na przykład, jeśli najwyższym priorytetem organizacji pozarządowej jest położenie kresu głodowi, wówczas modernizacja łańcucha chłodniczego, która zapewnia największe ogólne ograniczenie strat żywności, może najlepiej spełnić ten cel.
Jednak organizacje, dla których priorytetem są działania klimatyczne, mogą skupić się na ograniczeniu strat mięsa, a nie całkowitych strat żywności.
Badanie wykazało, że mięso odpowiada za ponad 50% emisji gazów cieplarnianych związanych z utratą żywności, mimo że odpowiada za mniej niż 10% światowych strat żywności w masie. Z badania wynika, że zoptymalizowane chłodzenie mięsa może skutkować wyeliminowaniem ponad 43% emisji związanych z utratą mięsa.
Naukowcy podkreślają, że rzeczywista wielkość oszczędności w zakresie emisji gazów cieplarnianych będzie zależała od wydajności technologii łańcucha chłodniczego i intensywności emisji dwutlenku węgla w lokalnych sieciach elektrycznych, ponieważ emisje klimatyczne związane z chłodnictwem mogą być znaczące.
Badanie UM zostało wsparte przez amerykańską Narodową Fundację Naukową oraz firmę Carrier Global Corp., światowego lidera w dziedzinie inteligentnych rozwiązań klimatycznych i energetycznych.