66 milionów lat temu 10-kilometrowa asteroida uderzyła w Ziemię, powodując wyginięcie dinozaurów. Nowe dowody sugerują, że uderzenie Chicxulub wywołało również trzęsienie ziemi tak potężne, że wstrząsnęło planetą przez tygodnie, a nawet miesiące po zderzeniu. Ilość energii uwolnionej podczas tego „mega-trzęsienia ziemi” szacowana jest na 1023 dżuli, co stanowi około 50 000 razy więcej energii niż zostało uwolnione podczas trzęsienia ziemi o sile 9,1 na Sumatrze w 2004 roku.
Hermann Bermúdez przedstawi dowody tego „mega-trzęsienia ziemi” na nadchodzącym spotkaniu GSA Connects w Denver w najbliższą niedzielę 9 października. Na początku tego roku, przy wsparciu GSA Graduate Student Research Grant, Bermúdez odwiedził odkrywki niesławnej granicy masowego wymierania kredy i paleogenu (K-Pg) w Teksasie, Alabamie i Mississippi, aby zebrać dane, uzupełniając swoją poprzednią pracę w Kolumbii i Meksyk dokumentuje dowody katastrofalnego wpływu.
W 2014 roku, podczas wykonywania badań terenowych na kolumbijskiej wyspie Gorgonilla, Bermúdez znalazł osady sferule – warstwy osadu wypełnione małymi szklanymi kulkami (do 1,1 mm) oraz odłamkami znanymi jako „tektyty” i „mikrotektyty”, które zostały wyrzucone do atmosfery podczas uderzenie asteroidy. Te szklane kulki powstały, gdy ciepło i ciśnienie uderzenia stopiły i rozproszyły skorupę ziemską, wyrzucając małe, stopione krople do atmosfery, aby następnie opaść z powrotem na powierzchnię jako szkło pod wpływem grawitacji.
Skały odsłonięte na wybrzeżu wyspy Gorgonilla opowiadają historię z dna oceanu – około 2 km w dół. Tam, około 3000 km na południowy zachód od miejsca uderzenia, piasek, błoto i małe stworzenia oceaniczne gromadziły się na dnie oceanu, gdy uderzyła asteroida. Warstwy mułu i piaskowca na głębokości 10-15 metrów pod dnem morza doznały deformacji miękkich osadów, które zachowały się do dziś w wychodniach, co Bermúdez przypisuje wstrząsom spowodowanym uderzeniem. Usterki i deformacje spowodowane wstrząsami kontynuują się przez warstwę bogatą w sferule, która została zdeponowana po uderzeniu, co wskazuje, że wstrząsy musiały trwać przez tygodnie i miesiące, jakie zajęło tym drobnoziarnistym osadom dotarcie do dna oceanu. Tuż powyżej tych osadów sferul zachowane zarodniki paproci sygnalizują pierwsze odrodzenie życia roślin po uderzeniu.
Bermúdez wyjaśnia: „Odcinek, który odkryłem na wyspie Gorgonilla, jest fantastycznym miejscem do badania granicy K-Pg, ponieważ jest to jedna z najlepiej zachowanych i znajdowała się głęboko w oceanie, więc nie została dotknięta tsunami”.
Dowody deformacji z megatrzęsienia ziemi zachowały się również w Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Podczas ekspozycji El Papalote w Meksyku Bermúdez zaobserwował dowody upłynnienia – kiedy silne wstrząsanie powoduje, że nasycone wodą osady płyną jak ciecz. W Mississippi, Alabamie i Teksasie Bermúdez udokumentował wady i pęknięcia prawdopodobnie związane z megawstrząsami. Dokumentuje również osady tsunami na kilku wychodniach, pozostawione przez ogromną falę, która była częścią kaskadowych katastrof spowodowanych zderzeniem asteroidy.
Bermúdez wygłosi przemówienie na temat dowodów na megatrzęsienie ziemi na spotkaniu GSA Connects w Denver w niedzielę 9 października. Zaprezentuje również plakat o swoich obserwacjach osadów tsunami i deformacji związanych z trzęsieniami ziemi w poniedziałek 10 października, który będzie dostępny w języku angielskim, hiszpańskim, włoskim, francuskim i chińskim. Omawiając swoje badania, podkreślił ważną rolę, jaką odegrała współpraca w odwiedzaniu i badaniu tak wielu wychodni, które opowiadają historię tego ekstremalnego wydarzenia w historii Ziemi.
Dalsze informacje: https://gsa.confex.com/gsa/2022AM/meetingapp.cgi/Paper/377578
Źródło historii:
Materiały dostarczone przez Towarzystwo Geologiczne Ameryki. Uwaga: Treść można edytować pod kątem stylu i długości.