Jaki jest sekret szczęścia? Czy szczęście pochodzi z wewnątrz, czy jest kształtowane przez wpływy zewnętrzne, takie jak nasza praca, zdrowie, relacje i okoliczności materialne? Nowe badanie opublikowane w naturze ludzkie zachowanie pokazuje, że szczęście może pochodzić z wpływów zewnętrznych lub z zewnętrznych, z obu lub żadnego – i co jest prawdziwe różni się w zależności od ludzi.
Ludzie od dawna rozważają źródła szczęścia. W ostatnich latach wysiłki, takie jak światowy raport szczęścia, mają na celu poprawę dobrego samopoczucia na całym świecie.
„Musimy zrozumieć źródła szczęścia, aby budować skuteczne interwencje” – powiedziała Emorie Beck, asystent profesor psychologii na University of California, Davis i pierwszy autor w gazecie.
Istnieją dwa główne modele szczęścia. Perspektywa „oddolna” zawiera, że ogólne szczęście wynika z naszej satysfakcji z domen naszego życia, takich jak bogactwo, przyjemna praca i satysfakcjonujące relacje. Ankiety, takie jak światowy raport szczęścia, zwykle podążają za tym modelem, sugerując, że poprawiamy szczęście na poziomie społecznym, na przykład poprzez politykę poprawiającą dochody ludzi lub jakość środowiska, a nie poprzez ukierunkowanie czynników nieodłącznie dla jednostki.
„Ale wszyscy znamy ludzi w naszym życiu, którzy doświadczają traumatycznych wydarzeń, ale wydają się być szczęśliwi” – powiedział Beck. Ankiety wykazały, że między populacjami tylko część luki między grupami ludzi można przypisać do czynników takich jak bogactwo i oczekiwana długość życia. Sugeruje to perspektywę „odgórną”, w której szczęście nie pochodzi z okoliczności zewnętrznych, ale z osobistych postaw i cech, co oznacza, że możemy poprawić szczęście, poprawiając nasze stany mentalne poprzez praktyki takie jak medytacja lub terapia uważności, a nie poprzez ukierunkowanie czynników zewnętrznych.
Trzeci model jest dwukierunkowy: wpływy oddolne i odgórne oddziałują ze sobą, aby generować ogólne szczęście. Z tej perspektywy celowanie w czynniki wewnętrzne lub zewnętrzne powinno poprawić samopoczucie.
Ankiety zadowolenia z życia
Beck i współautorzy Joshua Jackson z Washington University w St. Louis; Felix Cheung z University of Toronto; i Stuti Thapa z University of Tulsa w Oklahoma spojrzał na to, co determinuje indywidualne szczęście dla grupy ponad 40 000 osób. Były to reprezentatywne na szczeblu krajowym panele respondentów, którzy wzięli udział w osobnych badaniach zadowolenia z życia w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Holandii i Australii wielokrotnie przez okres do 30 lat. Ankiety uchwyciły zarówno globalną satysfakcję z życia w czasie, jak i satysfakcję w pięciu domenach: zdrowie, dochód, mieszkania, praca i relacje.
„Wynika, że widzimy mniej więcej równe grupy, które pokazują każdy wzór” – powiedział Beck. „Niektóre są dolne; niektóre są od góry, domeny nie wpływają na ich szczęście; niektóre są dwukierunkowe, a niektóre są niejasne”.
W tej ostatniej grupie naukowcy nie mogli znaleźć żadnego wyraźnego związku między pięcioma subdomenami a globalnym samopoczuciem. Podczas gdy osoby te mogą czuć się zadowoleni ze swojego życia jako całości, a także niektórych domen, z czasem nie wpływają na siebie nawzajem. Jedną z możliwości jest to, że inne rzeczy w ich życiu, od szerszych problemów strukturalnych po określone wydarzenia, mogą zastąpić te wpływy, powiedział Beck.
Odkrycia sugerują, że pomiar subiektywnego samopoczucia na poziomie populacji tak naprawdę nie odzwierciedla doświadczenia osób. Jeśli celem jest poprawa szczęścia w całym społeczeństwie, polityka musi zająć się zarówno czynnikami zewnętrznymi, takimi jak zdrowie, dochód, mieszkania i miejsca pracy, a także indywidualne cechy, takie jak osobista odporność i cel w życiu.
Co ważne, najskuteczniejsze zasady zostaną dostosowane do samej osoby, powiedział Beck. Kierowanie czynników zewnętrznych dla osób, których szczęście nie jest przez nich określone, prawdopodobnie byłoby nieskuteczne.
„Te rzeczy są traktowane osobno, ale tak naprawdę nie są. Paszczą się na poziomie osobistym” – powiedział Beck.
Prace były częściowo wspierane przez dotacje z National Institute on Aging.