Nowe badanie wykazało, że ptaki na Wyspach Galapagos zmieniają swoje zachowanie z powodu hałasu ruchu, a osoby często narażone na pojazdy wykazują podwyższony poziom agresji.
Opublikowane w czasopiśmie Animal Behavior i kierowane przez ekspertów z Anglia Ruskin University (ARU) i Centrum Badań Konrad Lorenz na University of Wiedeń, badania zbadały wpływ zanieczyszczenia hałasu pojazdu na Yellow Warblers (Setophaga Petechia aureola), śpiewających ptaków na archipelagu.
Wyspy Galapagos, położone ponad 500 mil u wybrzeży Ekwadoru, są uważane za naturalne żywe laboratorium ze względu na dużą liczbę unikalnych, endemicznych gatunków. Żółty warbler Galapagos różni się genetycznie od innych żółtych warblerów znalezionych w obu Amerykach i jest klasyfikowany jako podgatunki.
Wizyta na Wyspach Galapagos w 1835 r. Pomogła zainspirować Charlesa Darwina do rozwinięcia teorii ewolucji poprzez dobór naturalny. Jednak ostatnie dziesięciolecia odnotowały znaczący wzrost populacji ludzkiej. Oprócz wzrostu turystyki stała populacja rośnie o ponad 6% rocznie, co prowadzi do większej liczby pojazdów na drogach wysp.
Nowe badanie polegało na tym, że naukowcy grający piosenek ptaków od głośnika, symulujące intruz, wraz z nagranym szumem ruchu w 38 lokalizacjach zamieszkałych przez Galapagos Yellow Warblers na wyspach Floreana i Santa Cruz – 20 miejsc znajdowało się w odległości 50 metrów od najbliższej drogi, a 18 było ponad 100 metrów.
Następnie naukowcy mierzyli piosenkę, zwykle używaną do odstraszania intruzów, i fizycznych, agresywnych zachowań, takich jak ściśle zbliżanie się do mówcy i wykonywanie powtarzających się lotów.
Podczas prób z hałasem ruchu naukowcy odkryli, że Galapagos Żółte Warblery żyjące na terytoriach przydrożnych wykazywały zwiększoną agresję, ale osoby żyjące z dala od dróg wykazały zmniejszoną agresję w stosunku do prób bez hałasu.
Co ważne, wpływ życia na terytorium przydrożne był obecny nawet na wyspę Floreana, z tylko około 10 pojazdami na wyspie, co sugeruje, że nawet minimalne doświadczenie ruchu wpływa na reakcje na hałas.
Ponadto Galapagos Yellow Warblers na bardziej zaludnionej wyspie Santa Cruz zwiększył czas trwania swojej piosenki, gdy jest skonfrontowany przez hałas ruchu. Odkrycia te potwierdzają pomysł, że długoterminowy wybór oparty na doświadczeniu hałasu lub wcześniejsze wrażenia hałasu indywidualnego ptaka pozwala im dostosować i dostosowywać cechy ich piosenek.
Wreszcie, ptaki zwiększyły minimalne częstotliwości swoich piosenek podczas eksperymentów hałasu, niezależnie od bliskości ich terytorium do drogi, pomagając zmniejszyć wszelkie nakładanie się ich piosenek z hałasem o niskiej częstotliwości.
Współautor dr Caglar Akcay, starszy wykładowca ekologii behawioralnej na Anglia Ruskin University (ARU), powiedział: „Ptaki używają piosenki podczas obrony terytorialnej jako sygnał agresywny. Jednak gdyby szum zewnętrzny, taki jak ruch, zakłóca sygnalizację, skutecznie blokując ten kanał komunikacyjny, zwiększenie agresji fizycznej byłoby odpowiednią odpowiedzią.
„Nasze wyniki pokazują, że zmiana agresywnych reakcji w żółtych warblerach nastąpiła głównie w pobliżu dróg. Ptaki zajmujące terytoria przydrożne na obu wyspach, a zatem o regularnym doświadczeniu hałasu ruchu, mogły nauczyć się zwiększać agresję fizyczną, gdy wtargnięciu terytorialnym towarzyszyło hałas ruchu.
„Znaleźliśmy również pewne dowody ptaków próbujących poradzić sobie z hałasem, dostosowując swoją piosenkę, a żółte warblery we wszystkich siedliskach zwiększają minimalną częstotliwość swoich piosenek, aby pomóc im być usłyszane powyżej szumu ruchu.
„Nasze badanie pokazuje znaczenie rozważenia plastyczności behawioralnej w wysiłkach ochrony i opracowywania strategii w celu złagodzenia wpływu zanieczyszczenia hałasu na dziką przyrodę. Podkreśla również znaczący wpływ działalności człowieka na zachowanie dzikiej przyrody, nawet w stosunkowo odległych miejscach, takich jak wyspy Galapagos”.