Ludzie są uzależnieni od naturalnych ekosystemów drzew, traw i krzewów, które wychwytują dwutlenek węgla z atmosfery i wyciągają go pod ziemię, aby spowolnić postęp w kierunku katastrofy spowodowanej zmianą klimatu. Jak na ironię, te same obszary chronione są również zwykle wysoce fotogenicznymi atrakcyjnymi miejscami turystycznymi.
Nowe badania przeprowadzone przez Quinney College of Natural Resources oraz Instytut Rekreacji i Turystyki na świeżym powietrzu przedstawiają studium przypadku jednego z takich miejsc – Parku Narodowego Yellowstone – w celu obliczenia nadwyżki dwutlenku węgla, którą odwiedzający z całego świata dorzucają do atmosfery każdego roku jako bezpośredni wynik wizyty w parku.
Emily Wilkins i Jordan Smith z Departamentu Środowiska i Społeczeństwa wraz ze współpracownikami wykorzystali istniejące dane do stworzenia zestawienia emisji gazów cieplarnianych generowanych w wyniku rocznych wizyt turystów w Parku Narodowym Yellowstone – popularnym miejscu, które może przyjąć ponad 4 miliony turystów rocznie. Oszacowali, że wizyty rekreacyjne w parku powodują emisję dwutlenku węgla nieco ponad jedną megatonę rocznie, co stanowi średnio 479 kilogramów przypadających na każdego odwiedzającego (mniej więcej waga fortepianu).
Większość tych emisji ma miejsce, zanim odwiedzający dostrzeże gejzer lub wędrujące stado wilków. Podróże do i z wejścia do parku stanowią prawie 90 procent całości. Kolejne 5 procent powstaje w wyniku przemieszczania się gości z miejsca na miejsce w granicach parku, a cztery procent pochodzi z noclegów. Zaledwie 1 procent całości pochodzi z działalności parków, takich jak centra dla zwiedzających, muzea, sklepy i restauracje.
Nieco ponad jedna trzecia wizyt w Yellowstone wiąże się z podróżą samolotem, ale te konkretne podróże odpowiadały za aż 72 procent emisji w przypadku transportu poza parkiem.
„Ponieważ branża turystyczna bada strategie mające na celu zmniejszenie swojego wpływu na emisję dwutlenku węgla, może to przynieść korzyści” – powiedział Wilkins, który obecnie współpracuje z US Geological Survey. „Przyszłe kampanie mające na celu zachęcenie większej liczby gości z pobliskich lokalizacji, a nie z Europy czy Azji, lub zachęcanie do korzystania z samochodu zamiast latania, mogą mieć duży wpływ na zmniejszenie wielkości emisji”.
Wydaje się jednak, że bilans emisji dwutlenku węgla w Parku Narodowym Yellowstone nadal jest ujemny.
„Co ciekawe, ekosystemy w granicach parku pobierają każdego roku z atmosfery około 1,5 megaton węgla” – powiedział Smith. „Tak więc, nawet biorąc pod uwagę znaczny wpływ turystyki, system przynosi korzyści netto w postaci pochłaniacza dwutlenku węgla”.
Prawie na pewno nie dotyczy to mniejszych parków o dużej liczbie odwiedzin – dodał.
Ta nowa metoda obliczania wpływu turystyki na emisję dwutlenku węgla w parkach narodowych została zaprojektowana tak, aby można ją było zastosować w innych parkach i obszarach chronionych, powiedział Smith, aby pomóc decydentom ocenić skuteczność potencjalnych strategii redukcji emisji.
Turystyka nie jest lekkim graczem w światowym całkowitym zestawieniu emisji dwutlenku węgla. Z jednej strony turystyka odpowiada za 8 procent rocznej globalnej emisji dwutlenku węgla, a Stany Zjednoczone zapracowały sobie na wątpliwy zaszczyt posiadania najwyższego całkowitego śladu węglowego w branży turystycznej na świecie. I oczekuje się, że liczba ta będzie rosnąć.
Należy zauważyć, że zdaniem autorów badanie to nie było kompleksową analizą polityki. Ekoturystyka wiąże się z innymi kosztami i korzyściami, które nie zostały uwzględnione w tym konkretnym badaniu. Na przykład, choć turystyka znacząco przyczynia się do emisji dwutlenku węgla na całym świecie, pozytywne doświadczenia i edukacja w parkach takich jak Yellowstone mogą potencjalnie prowadzić do pośrednich korzyści dla środowiska, takich jak zachęcanie do zachowań proekologicznych w domu.
„Naprawdę potrzebujemy więcej badań zarówno nad wpływem turystyki na zmiany klimatyczne, jak i wpływem zmian klimatycznych na turystykę” – stwierdził Wilkins. „Obydwa te tematy mają poważne konsekwencje gospodarcze i środowiskowe. Menedżerowie i decydenci potrzebują pełniejszego spojrzenia na to, w jaki sposób turystyka do parków przyczynia się do wrażliwego globalnego systemu klimatycznego”.