Naukowcy opracowali nowe narzędzie zaprojektowane w celu ochrony i oszczędzania raf koralowych, zapewniając im mnóstwo możliwości żywienia.
Urządzenie, nazwane podwodnym układem światła wzmacniającego zooplankton (Uzela), jest autonomicznym, programowalnym podwodnym światłem, które przyciągają w pobliskim zooplanktonie, mikroskopijne organizmy, które żywią się koralowcem.
Po przetestowaniu zanurzalnych na dwóch gatunkach koralowców pochodzących z Hawajów na Hawajach, naukowcy stwierdzili, że Uzela może znacznie zwiększyć lokalną gęstość zooplanktonu i zwiększyć wskaźniki żywienia zarówno zdrowego, jak i bielonego koralowca. Co ważne, zapewnienie koralowca większych ilości żywności sprawia, że są one silniejsze i bardziej prawdopodobne, że będą odporne na pewne zagrożenia środowiskowe, takie jak stres cieplny lub zakwaszenie oceanów.
Wynik ten jest imponujący, szczególnie w czasach, gdy wzrost temperatury oceanicznej zmusza całe rafy koralowe do rany upadku, powiedziała Andrea Grottoli, główna autorka badania i profesor nauk o ziemi na Uniwersytecie Stanowym w Ohio.
„Rafy koralowe mieści jedną trzecią wszystkich gatunków morskich, ale zajmuje mniej niż 1% oceanu”-powiedziała. „Są nieproporcjonalnie odpowiedzialne za zdrowie oceanów i ryzykujemy ich utratą”.
Badanie zostało niedawno opublikowane w czasopiśmie Limnology and Oceanography: Methods.
Miliony ludzi polegają na rafach koralowych, ponieważ wspierają branże rybackie i chronią społeczności brzegowe przed niebezpieczeństwami takimi jak erozja i powodzie. Niestety, wiele modeli klimatycznych przewiduje, że przy obecnym tempie ocieplenia Ziemi te istotne rafy koralowe mogą być całkowicie zdruzgotane do 2050 r., Jeszcze zagraża złożonymi ekosystemami, które utrzymują.
Chociaż technologia w tym badaniu jest jedynie krótkoterminowym rozwiązaniem zagrożeń środowiskowych, przed którymi stoją rafy koralowe, urządzenie będzie prawdopodobnie bardzo korzystne dla wysiłków przywracania koralowców, powiedział Grottoli. „Pomyśl o tym jako o pomocy zespołu przez około dziesięciolecia”-powiedziała. „Czasami może chronić niektóre koralowce w niektórych miejscach”.
Zespół stwierdził również, że Uzela, która może być zasilana przez pół roku na jednej baterii, może zoptymalizować czas karmienia koralowca, działając tylko godzinę po zmierzchu.
Zrozumiałe jest, że sztuczne światła mogą zakłócać zachowanie innych zwierząt morskich, więc naukowcy mogliby nie korzystać z urządzenia przez cały rok. To powiedziawszy, badanie podkreśla, że corralling zooplankton z tym narzędziem wykonanym przez człowieka nie wydaje się szkodzić środowisku ani nie przerywa przepływu innego zooplanktonu w okolicy.
„Jeśli wyobrażasz sobie zooplankton w kolumnie unoszącej się nad koralowcem, zamiast być naturalnie rozproszonym, Uzela po prostu je ściąga, ale nie odbiera obok koralowca” – powiedział Grottoli. „Pokazujemy, że jeśli umieścisz koral do światła, korzystają one z tego skoncentrowanego zooplanktonu, a szybkości karmienia wzrosną o 10–50-krotnie”.
Liczba ta odpowiada 18-68% wzrostowi ilości zapotrzebowania metabolicznego, które może zaspokoić sam zooplankton, co oznacza, że zwiększone karmienie pomaga uzupełnić dużą część diety koralowej, co z powodzeniem prowadzi do wzrostu przeżycia koralowca i trwałości .
„Prawdziwym celem tego projektu jest wprowadzenie nowej technologii i energii do sukcesu przywracania koralowca” – powiedział Grottoli. „Jest to coś, co można strategicznie wdrażać w rafach o wysokiej wartości lub projektach, które miały już wiele inwestycji”.
Uzela może być szeroko dostosowana do różnych środowisk morskich, może być łatwo obsługiwana przez nurków po optymalnych podwodnych lokalizacjach.
W szczególności, chociaż obecna generacja Uzelas jest ręcznie robiona, zespół współpracuje z firmą inżynieryjną z Ohio, aby przeprojektować tę technologię, aby była bardziej produkowana. Grottoli spodziewa się, że te bardziej ulepszone wersje będą dostępne w ciągu następnych do trzech do trzech lat.
„Nie ograniczamy zmian klimatu wystarczająco szybko, aby uratować koral, a Uzela nie będzie natychmiast uratować raf koralowych” – powiedziała. „Ale jest to ekscytujące rozwiązanie, które kupi nam czas, gdy będziemy pracować nad bardziej zrównoważonym środowiskiem”.
Inni współautorzy to Shannon Dixon i Ann Marie Hulver ze stanu Ohio, a także Claire Bardin, Claire Lewis, Christopher Suchocki i Rob Toonen z University of Hawai'i w Manoa oraz Hawaii Institute of Marine Biology.
Badanie zostało wsparte przez University of Hawai'i Foundation, National Science Foundation i Agencję Projektów Badawczych Obrony Advanced.