Nowe badania prowadzone przez University of Sydney dodają do naszego zrozumienia, w jaki sposób szybko wznoszą się poziom morza z powodu zmian klimatu, który zapowiada koniec wielkiej rafy barierowej, jaką znamy.
Odkrycia sugerują, że rafa może wytrzymać wzrost poziomu morza w izolacji, ale jest podatna na związane ze sobą stresory środowiskowe wynikające z globalnych zmian klimatu.
Badania, prowadzone przez profesora Jody Webster z School of Geosciences, zostały opublikowane dzisiaj w Nature Communications. Wyciąga się z geologicznej kapsułki czasowej rdzeni kopalnych rdzeniowych, wydobywanych z dna morskiego pod wielką rafą barierową.
Odkrycia sugerują, że szybki wzrost poziomu morza w izolacji nie oznaczał końca poprzednika rafy, Reef 4. Raczej związane ze stresorami środowiskowymi, takimi jak słabą jakość wody i ocieplenie klimatów, w połączeniu, do jego śmierci około 10 000 lat temu (pod koniec ostatniej epoki lodowcowej).
W następnej kolejności do dwóch tysięcy lat Rheef 4 przejście. Jego ekosystem płytkiej rafy poruszył ląd, aby przywrócić się jako Wielka Rafa Koralowa, którą znamy dzisiaj.
„Te badania pokazują, że zdrowa, aktywna rafa barierowa może dobrze rosnąć w odpowiedzi na dość szybki wzrost poziomu morza” – powiedział profesor Webster. „To połączenie dodatkowych stresorów środowiskowych, oprócz szybkiego wzrostu poziomu morza, prowadzące do jego śmierci.
Odkrycia dotyczą już poważnych obaw dotyczących wielkiej rafy barierowej.
„Nowoczesna rafa stoi przed podnoszącym poziomem morza, większą liczbą fal cieplnych i rozległego bielenia, wraz z rosnącym osadem i wkładem składników odżywczych. Ta kombinacja, oprócz rosnącego poziomu morza, jest głęboko niepokojące.
„Nie umrze, ale jego cechy mogą się ulec zmianie. Zobaczymy inną kolekcję gatunków koralowców, być może prostsza i nie tak złożona strukturalnie”.
Uczenie się od „Proto-Very Barrier Reef”
Rdzenie 15 do 20 metrów leżących u podstaw tych badań obejmują mieszankę kopalnych koralowców, glonów i osadów. Ujawniają, w jaki sposób poprzednie wcielenia rafy zareagowały na szybki wzrost poziomu morza. Rdzenie przeanalizowano dla tych badań, koncentrują się na tym, jak ekosystem rafowy ewoluował między 13 000 do 10 000 lat temu.
Szczególnie interesujące dla zespołu profesora Webstera był okres znany jako Meltwater Pulse 1B, między 11 450 a 1100 lat temu, kiedy poziomy morza wzrosły bardzo szybko.
„Ten 350-letni okres jest kluczowy; obejmuje czas, w którym globalny poziom morza wzrósł bardzo szybko”-powiedział profesor Webster. „Jest to okres, w którym uważa się, że polarne pokrywki lodowe doświadczyły przyspieszonego topnienia z powodu ocieplenia. W oparciu o zapisy z Barbadosu wcześniej uważaliśmy, że poziomy morza rosną o około 40 milimetrów rocznie w tym czasie.
„Nasze badania pokazują, że wzrost nie był tak duży i szybki. Bardziej prawdopodobne jest, że było w kolejności od trzech do pięciu milimetrów rocznie, porównywalne z tym, czego dziś doświadczamy”.
Wyodrębniany przez statek wiertniczy spod krawędzi półki Rafy Wielkiej Rafy Barierowej na głębokości 40 do 50 metrów, rdzenie oferowały nowy wgląd w to, jak Reef 4, znany również jako Proto-Treat Borier Reef, miała wpływ wzrost poziomu morza.
„Reef 4 jest bardzo ekscytujący” – powiedział profesor Webster. „Miał podobną morfologię i mieszankę społeczności raf koralowych z nowoczesną wielką rafą barierową. Rodzaje glonów i koralowców oraz ich tempo wzrostu są porównywalne.
„Zrozumienie zmian środowiskowych, które na niego wpłynęły, i doprowadziły do jego ostatecznego śmierci, w ten sposób zawiera wskazówki na temat tego, co może się stać z nowoczesną rafą”.
Profesor Webster i współpracownicy wykorzystali informacje o datach radiometrycznych i siedlisku rafy, aby dokładnie wskazać próbki rdzenia dotyczące impulsu 1b.
Rdzenie leżące u podstaw tych badań uzyskano w ramach Międzynarodowego Programu Ocean Discovery Międzynarodowego Programu Wieriennictwa Ocean (IODP), międzynarodowej współpracy badań morskich z udziałem 21 narodów.
Profesor Webster powiedział, że jego najnowsze badania podkreślają znaczenie IODP i pokazują wartość tych zapisów, uzyskaną przez wiercenie głęboko pod dnem morskim. Zapewniają dane paleoklimatu i paleo -środowiskowe, cofając się znacznie dalej niż rekordy instrumentalne, które sięgają zaledwie 50 do 100 lat.
„Dane te pozwalają nam dokładniej zrozumieć, w jaki sposób ekosystemy rafowe i przybrzeżne zareagowały na szybkie zmiany środowiskowe, podobnie jak wzrost poziomu morza i temperatury, przed którymi stoimy dzisiaj”.
Profesor Webster zakończył badania we współpracy z kolegami z University of Tokyo, Australian National University, Nagoya University, University of Granada i Aix-Marseille University.