Damien Wilde / Android AuthorityGoogle jest tak wszechobecną częścią naszego codziennego życia, że łatwo zapomnieć, że słowo to istnieje dopiero od kilku dekad. To jedna z najsilniejszych marek na świecie i w tym momencie jest praktycznie synonimem przeszukiwania sieci. Jednak kiedy pierwsze wersje wyszukiwarki Google trafiły do publicznej wiadomości, miała ona zupełnie inną nazwę. Nazwisko, które tylko para kujonów ma doktorat z informatyki na Uniwersytecie Stanforda. uczniowie mogli uznać to za dobry pomysł. Oryginalna nazwa Google brzmiała BackRub.
Krótka historia
Zanim przejdziemy do nowej nazwy, przyjrzyjmy się szczegółom powstania BackRub. W połowie lat 90. większość wyszukiwarek wyświetlała wyniki głównie na podstawie gęstości słów kluczowych. Innymi słowy, im częściej na stronie internetowej pojawiało się określone hasło, tym większe było prawdopodobieństwo, że zostanie ono sklasyfikowane w rankingu dla tego zapytania. System ten był łatwy do nadużycia. Wybierając temat swojej rozprawy doktorskiej, Larry Page (później dołączył Sergey Brin), wpadł na pomysł wykorzystania linków do strony w celu określenia trafności i jakości tej strony. Pozwoliło im to uzyskać znacznie lepsze wyniki przy użyciu stosunkowo prostego algorytmu. Pod wieloma względami było to podobne do sposobu oceniania artykułów akademickich, gdzie wpływ artykułu oceniano na podstawie liczby cytowań. Pierwsza wersja ich wyszukiwarki została opublikowana na stronie internetowej Stanforda w sierpniu 1996 roku. Technika rankingu polegała na o nazwie PageRank (nazwa pochodzi od Larry'ego Page'a, a nie stron internetowych), ale wyszukiwarka nazywała się BackRub. Prawdopodobnie było to odniesienie do polegania algorytmu na linkach zwrotnych, „pocierających” linki zwrotne w celu zapewnienia lepszych wyników. Wyniki były ogólnie lepsze. Pomimo bagatelizowania postrzeganej jakości samej witryny internetowej, której nie można było ocenić na podstawie ówczesnej technologii, ranking opierał się na liczbie wysokiej jakości, trafnych linków, które dana witryna uruchomiła. W rzeczywistości linki zwrotne są nadal powszechnie uważane za główny czynnik rankingowy w dzisiejszych wynikach wyszukiwania Google.
Rozwiązywanie węzłów
Całe to wcieranie w plecy szybko zaczęło pochłaniać przepustowość Stanforda. W miarę jak algorytm przeszukiwał sieć i zwiększał się jego indeks, para dostrzegła potrzebę przeniesienia się do dedykowanej domeny. Na szczęście wtedy również ponownie rozważono nazwę. W 1997 roku kolega Page'a i Brina, Sean Anderson, zasugerował nazwę googolplex. Googol to termin matematyczny ukuty w 1920 roku, który oznacza 10 do potęgi 100. Innymi słowy, jedynka ze 100 zerami. Googolplex to jedynka do potęgi googola, czyli absurdalnie duża liczba, która jest bardziej koncepcją niż użyteczną figurą w matematyce. Paradoksalnie najważniejszym historycznym wkładem googola jest jego rola w nadaniu wyszukiwarce nazwy Google. Jak więc to się stało? googol stał się Google? W tym przypadku najprostsze wyjaśnienie jest właściwe. To była literówka. Nazwa Google była pierwotnie literówką. Kiedy Anderson i Page sprawdzali dostępność domeny googol.com, przez pomyłkę wpisał google.com. Page bardzo spodobała się ta nazwa i 15 września 1997 r. zarejestrował domenę pod nazwiskiem swoim i Brina. Minął niemal rok, zanim we wrześniu 1998 r. oficjalnie zarejestrowano firmę Google. Pod koniec 1998 r. indeks Google liczył 60 milionów stron. Do 2000 roku liczba ta osiągnęła 1 miliard. Niedawny proces antymonopolowy w USA wykazał, że w 2020 r. liczba ta wzrosła do 400 miliardów stron. To niesamowita ilość treści godnych poklepania po plecach, ale nie równa się z googolem. Uwagi