Mars mógł kiedyś być domem dla nasilonych, piaszczystych plaż z łagodnymi, lakierującymi fale zgodnie z nowym badaniem opublikowanym dzisiaj (24 lutego) w postępowaniu National Academy of Sciences (PNAS).
Międzynarodowy zespół naukowców, w tym badaczy Penn State, wykorzystał dane z Zhurong Mars Rover do zidentyfikowania ukrytych warstw skały pod powierzchnią planety, która zdecydowanie sugeruje obecność starożytnego oceanu północnego. Według Benjamina Cardenasa, adiunktu w Penn State i współautor badań, nowe badania zawierają najwyraźniejsze dowody na to, że planeta zawierała kiedyś znaczny zbiór wody i bardziej mieszkalne środowisko dla życia.
„Znajdujemy miejsca na Marsie, które wyglądały jak starożytne plaże i starożytne delty rzeczne” – powiedział Cardenas. „Znaleźliśmy dowody na wiatr, fale, brak braku piasku-właściwą plażę wakacyjną”.
Zhurong Rover wylądował na Marsie w 2021 r. Na obszarze znanym jako Utopia Planitia i odesłał dane dotyczące geologii otoczenia w poszukiwaniu oznak starożytnej wody lub lodu. W przeciwieństwie do innych łazików, był wyposażony w radar-penetrujący Rovera, który pozwolił mu zbadać podpowierzchnię planety, wykorzystując zarówno radar o niskiej i wysokiej częstotliwości w celu penetracji gleby marsjańskiej i zidentyfikowania zakopanych formacji skalnych.
Badając podziemne osady osadowe, naukowcy są w stanie posuwać pełniejszy obraz historii Czerwonej Planety, wyjaśnił Cardenas. Kiedy zespół dokonał przeglądu danych radarowych, ujawnił podobną warstwową strukturę do plaż na Ziemi: formacje nazywane „złożami przedniowymi”, które zbliżają się w dół w kierunku oceanów i tworzą się, gdy osady są przenoszone przez przypływy i fale w duży zbiornik wody.
„To nas wyróżniało natychmiast, ponieważ sugeruje, że były fale, co oznacza dynamiczny interfejs powietrza i wody” – powiedział Cardenas. „Kiedy patrzymy wstecz, gdzie rozwijało się najwcześniejsze życie na Ziemi, odbyło się to w interakcji między oceanami i ziemią, więc maluje to obraz starożytnych środowisk mieszkalnych, zdolnych do zawierania warunków przyjaznych wobec życia drobnoustrojów”.
Kiedy zespół porównał dane marsjańskie z obrazami radarowymi depozytów przybrzeżnych na Ziemi, znaleźli uderzające podobieństwa, powiedział Cardenas. Kąty zanurzenia obserwowane na Marsie spadły prosto w zakresie obserwowanych w przybrzeżnych osadach osadowych na Ziemi.
Naukowcy wykluczyli także inne możliwe pochodzenie dla reflektorów, takich jak starożytne przepływy rzeki, wiatr lub starożytna aktywność wulkaniczna. Zasugerowali, że spójny kształt zanurzenia formacji, a także grubość osadów wskazują na pochodzenie przybrzeżne.
„Widzimy, że linia brzegowa tego zbiornika wody ewoluowała z czasem” – powiedział Cardenas. „Mamy tendencję do myślenia o Marsie jako tylko statycznym migawce planety, ale ewoluowała. Rzeki płynęły, poruszały się osad, a ziemia była budowana i erodowana. Ten rodzaj geologii osadowej może nam powiedzieć, jak wyglądał krajobraz , jak ewoluowali i, co ważne, pomóż nam ustalić, gdzie chcielibyśmy szukać poprzedniego życia ”.
Odkrycie wskazuje, że Mars był kiedyś znacznie bardziej wilgotnym miejscem niż dzisiaj, dodatkowo popierając hipotezę przeszłego oceanu, który obejmował dużą część północnego bieguna planety, wyjaśnił Cardenas. Badanie dostarczyło również nowych informacji na temat ewolucji środowiska marsjańskiego, co sugeruje, że przyjazny dla życia ciepły i mokry okres obejmował potencjalnie dziesiątki milionów lat.
„Możliwości Zhurong Rover pozwoliły nam zrozumieć historię geologiczną planety w zupełnie nowy sposób” – powiedział Michael Manga, profesor nauk o Ziemi i Planetary na University of California, Berkeley i korespondent autora w gazecie . „Radar z podłoża gruntowego daje nam widok podpowierzchni planety, co pozwala nam na geologię, której nigdy wcześniej nie mogliśmy zrobić. Wszystkie te niesamowite postępy w technologii umożliwiły robienie podstawowych nauk, które ujawniają kubek nowych informacji o Marsie. ”
Pozostali odpowiednie autorzy w gazecie to Hai Liu z Guangzhou University i Guangyou Fang of Chinese Academy of Sciences. Drugim współautorem Penn State jest Derek Elsworth, przewodniczący G. Alberta Shoemakera oraz profesor inżynierii energii i minerałów i geosciencji. Pozostali autorzy to Jianhui Li, Xu Meng, Diwen Duan i Haijing Lu z Guangzhou University; Jinhai Zhang i Bin Zhou z Chińskiej Akademii Nauk; i Fengshou Zhang z Tongji University w Szanghaju w Chinach.