Według nowego badania ozdoby naczelnych odgrywają kluczową rolę w komunikacji nie tylko w obrębie grup społecznych, ale także między nimi. Badania ujawniają, że samce gatunków o nakładających się obszarach występowania często wykazują żywe kolory lub wyszukane cechy, cechy, które mogą pomóc zmniejszyć agresję międzygrupową, umożliwiając szybką ocenę potencjalnych rywali.
Ozdoby to cechy płciowo wybrane, które służą jako silne sygnały, często wskazujące na jakość genetyczną, zdrowie lub siłę fizyczną osobnika. Te różnice w wyglądzie między samcami i samicami, znane jako cechy dymorficzne, wyrażają się w cechach takich jak kolorowe futro lub rozbudowane struktury ciała. Przykłady obejmują brodawkę wargową i niebieskawą twarz małpy z zadartym nosem, żywe rysy twarzy mandryla z jego czerwonym nosem i niebieską skórą, imponującą grzywę pawiana gelady i czerwoną plamę na klatce piersiowej lub niezwykle duży nos małpy nosacza.
Nowe badanie przeprowadzone przez Uniwersytet w Zurychu (UZH) ujawniło intrygujący związek między tymi cechami dymorficznymi a interakcjami naczelnych z innymi grupami. Badania przeprowadzone przez Stefana Lüpolda z Wydziału Biologii Ewolucyjnej i Studiów Środowiskowych na UZH we współpracy z Cyrilem Grueterem z University of Western Australia pokazują, że żywe kolory i misterne ozdoby ciała widoczne u wielu gatunków naczelnych mogą robić coś więcej niż przyciągać partnerów lub ustalać hierarchie społeczne. Cechy te odgrywają również ważną rolę w komunikacji między różnymi grupami społecznymi.
Bliskość sprzyja bogatszej ornamentyce
Naukowcy przeanalizowali dane dotyczące 144 gatunków naczelnych, w tym małp i małp człekokształtnych (małpich i człekokształtnych). Skupili się na tym, jak ornamentacja wiąże się z nakładaniem się zasięgów domowych, co mierzy, ile przestrzeni życiowej grupy dzielą ze swoimi sąsiadami. Według Stefana Lüpolda, wyniki wykazały wyraźny wzorzec: „Gatunki, które dzieliły więcej przestrzeni ze swoimi sąsiadami, miały znacznie większe różnice w ornamentacji między płciami. W gatunkach, w których grupy często wchodzą w interakcje, samce częściej mają rzucające się w oczy cechy, które odróżniają je od samic”.
Badanie wykazało również, że spotkania międzygrupowe rzadziej były agresywne u gatunków o większym nakładaniu się obszarów występowania. Spotkania uważane za konfliktowe obejmowały zachowania takie jak konfrontacja fizyczna, demonstracje siły, unikanie, przemieszczenie, czujność i ostrzeżenia głosowe. Sugeruje to, że wyraziste cechy fizyczne mogą pomóc w zmniejszeniu konfliktów między grupami, prawdopodobnie poprzez umożliwienie im szybkiej oceny potencjalnych rywali z dystansu.
Złożony świat komunikacji zwierzęcej
„Te odkrycia podważają powszechne przekonanie, że ozdoby naczelnych dotyczą wyłącznie rywalizacji o partnerów w obrębie grup” — mówi Lüpold. „Zamiast tego podkreślają znaczenie uwzględnienia szerszego środowiska społecznego, w którym żyją zwierzęta stadne, uznając znaczenie interakcji społecznych zarówno w obrębie grup, jak i między nimi”. Badanie rzuca nowe światło na ewolucję ozdób naczelnych i dostarcza cennych spostrzeżeń na temat złożonego świata komunikacji zwierząt.