Naukowcy z USA, Europy i Rosji są częścią zespołu publikującego wyniki dużego wspólnego badania dotyczącego wpływu długich lotów kosmicznych na mózg. Pojawia się w Proceedings Narodowej Akademii Nauk.
Naukowcy odkryli, że chociaż wszyscy badani przez nich astronauci i kosmonauci mieli podobny poziom gromadzenia się płynu mózgowo-rdzeniowego w mózgu, wraz ze zmniejszoną przestrzenią między mózgiem a otaczającą błoną na czubku głowy, istniała godna uwagi różnica, gdy przyszedł do Amerykanów. Mieli większe powiększenie przestrzeni okołonaczyniowych w mózgu, kanałów, które służą jako system oczyszczania podczas snu. To jest coś, co zdaniem badaczy wymaga dalszych badań.
Dr Donna Roberts, neuroradiolog z Uniwersytetu Medycznego w Południowej Karolinie, która pomogła w prowadzeniu badań, powiedziała, że wyzwaniem, jeśli chodzi o badanie skutków lotów kosmicznych, jest to, że w USA nie ma wielu ludzi, którzy podróżowali w kosmos. Połączenie informacji o astronautach NASA z informacjami o kosmonautach rosyjskich i astronautach z Europejskiej Agencji Kosmicznej dało głębię badaniom.
„Łącząc wszystkie nasze dane, mamy większą liczbę badanych. To ważne, gdy przeprowadzasz tego typu badania. Gdy szukasz istotności statystycznej, musisz mieć większą liczbę badanych”.
Badanie skupiło się na 24 Amerykanach, 13 Rosjanach i niewielkiej, nieokreślonej liczbie astronautów z ESA. Wykorzystali skany MRI ich mózgów przed i po sześciu miesiącach na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, aby ocenić zmiany w przestrzeniach okołonaczyniowych.
Główny badacz dr Floris Wuyts, profesor Uniwersytetu w Antwerpii w Belgii, przedstawił zakres projektu w perspektywie. „Myślę, że jest to jedno z największych badań dotyczących danych kosmicznych i na pewno jedno z nielicznych badań z danymi NASA, ESA i Roscosmosu. Zawiera dane prawie 10% wszystkich ludzi, którzy polecieli w kosmos”. Roscosmos to rosyjska korporacja kosmiczna.
Kolega naukowiec i neurobiolog Giuseppe Barisano, dr n. med., który pracuje na Uniwersytecie Południowej Kalifornii, powiedział, że szukali różnic między załogami. „W tej analizie odkryliśmy zwiększoną objętość wypełnionych płynem kanałów w mózgu po locie w kosmos, co było bardziej widoczne w załodze NASA niż w załodze Roscosmos”.
Roberts wyjaśnił, co to może oznaczać. „Ważną implikacją naszych odkryć jest to, że objętość wypełnionych płynem kanałów w mózgu astronautów jest powiązana z rozwojem zespołu nerwowo-gałkowego związanego z lotami kosmicznymi, zespołu charakteryzującego się zmianami widzenia i którego mechanizmy wciąż nie są do końca jasne ”.
Ale fizjolog kosmiczny Elena Tomilovskaya z Rosyjskiej Akademii Nauk powiedziała, że potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy istnieją kliniczne implikacje dla przyszłych lotów. „Musimy zrozumieć, w jaki sposób określone użycie środków zaradczych mikrograwitacji, reżimy ćwiczeń, dieta i inne czynniki mogą odgrywać rolę w różnicach, które znaleźliśmy między załogami”.
Roberts się zgodził. „Ważne jest, aby w tej chwili nie spekulować na temat patologii lub problemów zdrowotnych mózgu. Zaobserwowane efekty są bardzo małe, ale istnieją znaczące zmiany, gdy porównujemy skany po locie ze skanami przed lotem” – powiedziała.
Pomysł na duże badanie zrodził się, gdy naukowcy zebrali się na corocznych spotkaniach organizowanych przez NASA i ESA. „Niezależnie od tego, wcześniej zgłaszaliśmy podobne zmiany w załogach kosmicznych podczas rezonansu magnetycznego mózgu po locie, w tym powiększenie komór mózgowych. Omówiliśmy nasze odkrycia i zdaliśmy sobie sprawę, jak cenne byłoby przeprowadzenie wspólnej analizy naszych danych. zwracają uwagę, że w szczególności dr Wuyts odegrał kluczową rolę w zorganizowaniu naszej grupy, która spotykała się regularnie przez dwa lata, aby przeprowadzić tę analizę” – powiedział Roberts. lot kosmiczny na ludzkim ciele. W rzeczywistości uważamy, że międzynarodowa współpraca w badaniach medycyny kosmicznej jest niezbędna, aby zapewnić bezpieczeństwo naszym załogom, gdy wracamy na Księżyc i na Marsa.
Badanie „Wpływ przedłużonego lotu kosmicznego na płyn mózgowo-rdzeniowy i przestrzenie okołonaczyniowe astronautów i kosmonautów” zostało sfinansowane przez Rosyjską Akademię Nauk, NASA, ESA, Belgijską Politykę Naukową Prodex, FWO Flanders i Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego na National Institutes of Health w USA