Prawica

Naukowcy Curtin są częścią międzynarodowego zespołu badawczego, który badał starożytny superwulkan w Indonezji i odkrył, że takie wulkany pozostają aktywne i niebezpieczne przez tysiące lat po supererupcji, co skłania do ponownego przemyślenia sposobu przewidywania tych potencjalnie katastrofalnych wydarzeń. Profesor nadzwyczajny Martin Danišík, główny australijski autor z Centrum Johna de Laetera na Uniwersytecie Curtin, powiedział, że superwulkany często wybuchały kilka razy w odstępach dziesiątek tysięcy lat między wielkimi erupcjami, ale nie było wiadomo, co działo się w okresach uśpienia. „Zdobycie zrozumienia tych długich okresów uśpienia określi, czego szukamy w młodych aktywnych superwulkanach, aby pomóc nam przewidzieć przyszłe erupcje” – powiedział profesor Danišík. „Super-erupcje są jednymi z najbardziej katastrofalnych wydarzeń w historii Ziemi, niemal natychmiast uwalniając ogromne ilości magmy. w powszechnym głodzie i zaburzeniach populacji. „Nauczenie się, jak działają superwulkany, jest ważne dla zrozumienia przyszłego zagrożenia nieuniknioną supererupcją, która zdarza się mniej więcej raz na 17 000 lat”. Profesor Danišík powiedział, że zespół zbadał los magmy pozostawionej po Supererupcja Toby 75 000 lat temu, przy użyciu minerałów skalenia i cyrkonu, które zawierają niezależne zapisy czasu oparte na akumulacji gazów argonu i helu jako kapsuł czasowych w skałach wulkanicznych. pokazaliśmy, że magma nadal wyciekała w kalderze lub głębokiej depresji utworzonej przez erupcję magmy, przez 5000 do 13 000 lat po supererupcji, a następnie pancerz zestalonej pozostałej magmy został wypchnięty w górę jak skorupa gigantycznego żółwia” – powiedział profesor Danišík. „Odkrycia podważyły ​​istniejącą wiedzę i badanie erupcji, które zwykle obejmują poszukiwanie płynnej magmy pod wulkanem w celu oceny przyszłego zagrożenia. Musimy teraz wziąć pod uwagę, że erupcje mogą wystąpić, nawet jeśli pod wulkanem nie ma płynnej magmy – koncepcja tego, co jest „wybuchowy” wymaga ponownej oceny. „Podczas gdy supererupcja może mieć wpływ regionalny i globalny, a odbudowa może potrwać dekady, a nawet stulecia, nasze wyniki pokazują, że zagrożenie nie skończyło się wraz z supererupcją i groźbą dalszych zagrożenia istnieją przez wiele tysięcy lat później. „Nauczenie się, kiedy i jak gromadzi się erupcyjna magma oraz w jakim stanie znajduje się ona przed i po takich erupcjach, ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia superwulkanów”. Badanie było prowadzone przez naukowców z Oregon State University, a współautorami byli badacze z Heidelberg University, Geological Agency of Indonesia oraz dr Jack Gillespie z Curtin’s School of Earth and Planetary Sciences oraz The Institute for Geoscience Research (TIGeR). Flagowy instytut badawczy Curtina zajmujący się naukami o Ziemi.
Źródło historii:
Materiały dostarczone przez Uniwersytet Curtina. Oryginał napisany przez Luciena Wilkinsona. Uwaga: Treść można edytować pod kątem stylu i długości.